صنف ما را توشه از بوسه به باشد

و اما می‌دانند که بعضی چشمی به ارادت بر اینان دارند و اميدوارند بخت باز آید از این انتخاب که اینان از آن در آمدند و بعضی دیگر چشمی برای دیدن‌شان ندارند و من‌بعد همه بر گفتار و کردارشان نگرانند. پس باید قدر رفاقت یکدیگر بدانند که وقتی محبت در بین نباشد، چون ماهي‌هاي بر زمین افتاده خواهند بود. امیداست بنا بر مهر و محبت و دوستی گذارند و پایدارش دارند. اگرخدای ناکرده شمشیر جفا بر یکدیگر کشند، خیر و صلاح نصر ندانسته‌اند. باید بدانند که این روزهای خوب نیز به پایان رسد و گر بخواهند که عمر عزیز شان به آه و افسوس نگذرد، باید دوستی و محبت پیشه کنند که اختلاف و جدایی زهر به کام‌شان ریزد و درد تفرفه و جدایی آسایش را از همه دور می‌کند. هستند بسیاری از بدنه فاسد دولت (بد فا دو) و رفقای‌شان در بخش خصوصی بر جام صنف می‌ز‌نند. پس با اختلافات داخلی نباید خود جام صنف بر سنگ زنند.

خیلی تکیه برضعف گذشتگان ننمایند چرا که:

هر آن کو برد نام مردم به عار/ تو خیر خود از وی توقع مدار/ که اندر قفای تو گوید همان/ که پیش تو گفت از پس مردمان

در مصاحبات انتخاباتی به‌خصوص از نوع تبلیغاتی به‌لطف سخن گفتن و گرم و نرم بودن کار سختی نیست. ولی رفع مشکلات صنفی اصل کار است و آن فرمایشات دوای درد صنف نیست. خلاصه آنکه صنف ما را توشه از بوسه به باشد.

در جایگاهی رفیع از نظر صنف قرار دارید و هر سخن نگویید و آنگه سخن گویید که ز ناگفتش خللی به وجود آید.

چنان که رسم برگزیدگان باشد، در صورت لزوم برای نیل به اهداف کمان کشند و با خامه فولاد بر هدف زنند و نه اینکه گفته شود در حمله اول عصایشان بخفت.

امید داریم که منتخبین، ما را به حسن عاقبت خود امیدوار کنند.

شرکت‌ها از بس که روز و شب به غم رزق و روزی و حقوق کارمند و پرداخت بیمه و مالیات و امثالهم هستند، کمتر از فکرشان فیضی و از کلک‌شان نیشکری می‌رسد. امید است برگزیدگان با ایجاد رابطه‌ای صمیمی بین تمامی اعضا و بهره‌گیری از اندیشه و تدبیرشان و ارتباطی سالم با دولت، تلخی‌هایی چون افزایش بهره‌وري (در نرخ رشد اقتصادي) که بدون IT غیر ممکن است، کمبود نیروی انسانی متخصص، توسعه بازار، لزوم رعایت تعرفه سازمان در ارایه خدمات از سمت طرف‌هاي تقاضا و... را رفع نمایند و با فکر و اندیشه و اخلاص در عمل بگشایند این دست بسته صنف را.