چالش‌های توسعه اینترت ثابت در ایران

آی‌تی‌من-  ارتباطات ثابت در همه برنامه‌های توسعه پنج ساله کشور، حضور و برای فعالان این بخش جذابیت‌های زیادی هم داشته، اما به دلایل زیادی جز در مقاطعی نتوانسته است به اهداف توسعه مورد نیاز که تابعی از میزان تقاضا در بازار است، دست یابد. موانع درونی و بیرونی زیادی برای عقب افتادگی موثر بوده است.

بخش فناوری اطلاعات و ارتباطات به ویژه در بخش توسعه زیرساخت‌ها صنعتی ارز بر محسوب می‌شود و چالش افزایش نرخ ارز در سال‌های اخیر و نوسانات آن از یک سو و دشواری‌های تحریم و تعامل با بازیگران بین‌المللی این عرصه از دیگر سو، بر هزینه‌های اپراتور‌ها افزوده است و یکی از موانع جدی توسعه در هر دو بخش ثابت و سیار به شمار می‌رود.

راهبرد ثابت نگه داشتن تعرفه‌ها که همواره از علایق عمومی‌دولت‌ها محسوب می‌شود در بخش ارتباطات ثابت به دلایل متعددی از جمله فراهم ساختن فرصت دسترسی بیشتر برای شهروندان سبب شده است تا منابع مورد نیاز برای توسعه این بخش به سختی جبران شود.
ثبات تعرفه‌ها در برابر افزایش شدید هزینه‌ها یکی از چالش‌های فعالان بخش خصوصی در این سال‌ها بوده است.

با خصوصی شدن شرکت مخابرات ایران انتظار می‌رفت که توسعه ارتباطات ثابت بتواند به تبعیت از روند جهانی ارزش آفرینی‌ها و مزیت‌های خود در بخش ثابت به ویژه در بخش خدمات پهن‌باند پرسرعت را حفظ کند، اما انحصار این شرکت بر شبکه سیم مسی که در سایر کشور‌ها، زیرساختی حاکمیتی محسوب می‌شود به عرصه چالش میان این شرکت و سایر رقبا تبدیل شد و در حال حاضر رقابتی کردن این بازار کلید توسعه آن محسوب می‌شود.

یکی از مهمترین مشکلات توسعه شبکه ارتباطات ثابت برای استقرار فیبر‌های نوری در شهرها، شهرداری‌ها و هزینه‌هایی است که برای این امر طلب می‌شود. در نبود یک تعامل راهگشا با شهرداری‌ها، مسیر‌های دیگری نظیر توافق با وزارت نیرو برای استفاده از ظرفیت‌های این شرکت نیز طی شد و این تعاملات کماکان ادامه دارد.

بر اساس برخی پیش‌بینی‌ها، این حوزه به دست کم ۵۰ هزار میلیارد تومان سرمایه‌گذاری نیاز دارد. تامین این سرمایه در شرایط کنونی کشور کاری دشوار است و نرخ بازگشت سرمایه در این صنعت نیز برخلاف بخش سیار، جذابیت‌های کافی برای سرمایه‌گذاران ندارد.