بحث بی‌فایده با وزارت ارتباطات

علی شمیرانی
اما مروری کوتاه نشان می‌دهد که این وزارتخانه در این موارد خاص و حساس، سیاست سکوت، انکار و یا بی‌اطلاعی را در پیش گرفته است.

1- در ماه‌های اخیر در خصوص انتشار فهرست سایت‌های فیلتر و گاه رفع فیلترشده، با آنکه اجرای این اقدام از مسیر این وزارتخانه و اپراتورهای دارای مجوز از سوی ایشان انجام می‌شود، وزارت ارتباطات سیاست سکوت را در پیش گرفت.

2- در خصوص فیلترینگ و زمان رفع آن نیز وزیر ارتباطات، همچون یک شهروند عادی، به کل اظهار بی‌اطلاعی و نداشتن هرگونه نقشی را تکرار کرده است.

3- در ماجرای نامه اظهار ورشکستگی رایتل به علت فیلترینگ، وزیر ارتباطات آن را انکار کرد و ناشی از سوءمدیریت در این اپراتور دانست. 

4- در خصوص نامه‌های افشا شده در فضای مجازی پیرامون خسارات اپراتورهای ارتباطی توسط یک گروه هکری نیز وزارت ارتباطات سکوت کرد و هیچگاه مشخص نشد نامه‌های مذکور چگونه و از کجا درز کرده است.

5- در مورد محتوای نامه‌های منتشره از سوی اپراتورها مبنی بر خسارات سنگین از اختلال اینترنت نیز وزیر ارتباطات اگرچه خواستار ارایه مستندات از سوی اپراتورها شده، اما در عین حال به نوعی این ماجرا را هم انکار کرده و گفته: «این درست است که تعرفه ترافیک داخلی نیم‌بها‌ست، اما به‌هر‌حال درآمدی برای اپراتورها به‌همراه دارد.‌ ضمن اینکه درآمد از صوت و مکالمات مردم هم طی این مدت افزایش یافته است.»

6- در موضوع کندی آزاردهنده اینترنت که صدای رسانه‌های همسو و خبرگزاری دولت را هم درآورده، نیز وزیر ارتباطات بدون ارایه هیچ علت و توضیحی، آن را یک اختلال جزیی دانست که رفع شد. اگرچه کندی اینترنت همچنان پابرجا و کاملا محسوس بود. لذا این بار وزیر ارتباطات مقصر را استفاده از فیلترشکن‌ها ذکر کرد.

اما این اظهارات وزیر ارتباطات یعنی انکار کندی اینترنت و انداختن علت گردن فیلترشکن‌ها، باز هم قانع‌کننده نیست. چرا که او در حالی کندی اینترنت را به فیلترشکن‌ها حواله داده که گویی ایرانی‌ها در سه ماهه اخیر با فیلترشکن‌ها آشنا شده و در حال استفاده از آنها هستند. این در حالیست که تا قبل از ماه‌های اخیر با وجود استفاده از فیلترشکن‌ها، هیچ‌گاه اینترانت و اینترنت تا این حد کند نبود. از این رو به نظر می‌رسد بحث بی‌فایده‌ای میان کاربران، اپراتورها، رسانه‌ها، فعالان صنفی و برخی نمایندگان مجلس با وزیر ارتباطات در جریان است که با این رویه نباید انتظار هیچ سرانجامی داشت.