پاسخ به 3 پرسش

علی شمیرانی
اما این اقدامات از سوی تشکل‌های خصوصی تاکنون بی‌پاسخ مانده است. همین مساله نیز تبدیل به موضوعی برای بحث در میان اعضای برخی از این تشکل‌ها و اصناف شده و این روزها سوالاتی نظیر اینکه اصلا این انتقادات از سوی مسوولان دیده می‌شود یا نه؟ یا چرا این اقدامات هیچ تاثیر و واکنشی نداشته؟ و یا اینکه چه اقدامی برای رساندن بهتر و موثرتر صداها باید کرد؟ پرتکرار شده است.

از آنجا که در حوزه فاوا به طور مشخص این وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات است که در لبه نخست تماس و پاسخگویی به مسایل این صنف قرار دارد و قطع و اختلال ارتباطات نیز به نوعی در حوزه کاری و تحت نظر وی انجام می‌شود، در پاسخ به اینکه آیا مسوولان در جریان انتقادات هستند، باید گفت؛ بله!

برای توضیح بیشتر ذکر 3 مثال بد نیست. 

1= در جریان سفر وزیر ارتباطات به مسکو، عکسی از مصاحبه شخص وی با خبرنگار روس در سفارت ایران منتشر شد که به فاصله کوتاهی به برکناری مدیر روابط عمومی وزارت ارتباطات انجامید.

2= در جریان انتشار نامه‌ای منتسب به وزیر ارتباطات در شبکه‌های اجتماعی مبنی بر موافقت شخص وی با از کارانداختن فیلترشکن‌ها نیز به فاصله‌ای چند ساعته، وزارت ارتباطات اقدام به واکنش و تکذیب موضوع کرد.
3= در جریان انتشار مصاحبه معاون شرکت مخابرات با یک روزنامه که در آن انتقادات تندی خطاب به شخص وزیر ارتباطات و برنامه توسعه فیبرنوری وی شده بود نیز به فاصله چند ساعت وزارت ارتباطات اقدام به واکنش و انتشار پاسخ کرد.

پس همانطور که ملاحظه می‌شود هم انتقادات دیده می‌شود و هم در صورت لزوم واکنش صادر می‌شود. 

در خصوص پرسش دوم مبنی بر اینکه پس چرا برخی دیگر از مسایل، انتقادات و اعتراضات صنفی که قاعدتا به نمایندگی از انبوهی شرکت‌ها و کسب‌وکارها انجام می‌گیرد، واکنشی درکار نیست نیز، پاسخ تقریبا روشن است. چون برخی انتقادات، طرح موضوع و سمت و سوی درستی ندارد و لذا پاسخ به آنها هم ضرورت و صرفه‌ای ندارد.

اما در مورد اینکه چطور و چگونه باید صداها بهتر و موثرتر به نتیجه برسد، به طور خلاصه باید به موانعی نظیر تعارض منافع درون تشکل‌ها، عدم بکارگیری مشاوران متخصص، نبود خلاقیت و استفاده از روش‌های کلیشه‌ای و غیره اشاره کرد که خود موضوعی مبسوط و مفصل است که شرح دیگری می‌طلبد.