صرفا جهت یادآوری

آی‌تی‌من- اگرچه با توجه به تغییر دولت، تفاوت‌های اندکی در نوع برخورد، اطلاع‌رسانی و مدیریت ماجرا دیده می‌شد، لیکن مسایل و مشکلاتی که در پس حملات پیشین مشاهده شد، همچنان پابرجاست.

آنچه در ماجرای حمله سایبری به پمپ بنزین‌ها رخ داد از این قرار بود که ابتدا حمله تایید شد، سپس برخی افراد و نهادهای دارای مسوولیت، خبر از شناسایی عاملان حمله، ارایه گزارشی جامع از جزییات در آینده و حتی پیشنهاد اعدام عوامل نفوذی و داخلی در پمپ بنزین‌ها را مطرح کردند.

آخرین خبری هم که به نوعی به این ماجرا مربوط بود، هفدهم آذرماه از سوی وزیر ارتباطات مطرح شد که از اعلام موافقت رییس‌جمهور با تغییر و بازنگری تقسیم کار در حوزه امنیت سایبری خبر داد.

اکنون نیز یک ماهی از خبر مذکور می‌گذرد، اما اثری از وعده انتشار گزارش‌ها، شناسایی عوامل داخلی و تغییر و بازنگری در ساختار امنیت سایبری کشور در دست نیست و لااقل در اخبار حتی ردی از جابجایی‌های مدیریتی نیز دیده نمی‌شود.

لذا از این جهت، خروجی کلان و عملی این حمله نیز تفاوتی با نمونه‌های قبلی ندارد.

موضوع امنیت سایبری در کشور ما از آن جهت حایز اهمیت است که از سالیان قبل یعنی حمله به زیرساخت‌های اتمی و ویروس استاکس‌نت گرفته تا کنون، ایران در زمره بزرگترین قربانیان حملات ساختاریافته و گسترده سایبری قرار دارد.

از قضا با توجه به افزایش وابستگی زیرساخت‌های کشور به بسترهای مجازی، طبعا انتظار بر افزایش این گونه حملات است، لذا معطل گذاشتن مقوله امنیت سایبری، مترادف با در معرض تهدید قرار دادن زیرساخت‌های کشور است.

از این نکته نیز نباید غافل بود که بر اساس یک آمار بین‌المللی، کاربران موبایل در ایران در رتبه نخست آلودگی به انواع بدافزارها در دنیا و در رتبه سوم مواجهه کاربران با حملات بدافزارهای بانکی قرار دارند. به هر تقدیر برخی آمارها گویای آن است که ایران به نوعی در زمره 6 کشور مورد حمله سایبری است. 

و نکته پایانی اینکه اگرچه در لیست 10 کشور مورد بیشترین حملات سایبری، نام کشورهایی نظیر آمریکا، انگلیس، آلمان، کره جنوبی و چین هم دیده می‌شود، اما باید در نظر داشت که دلایل حملات به این کشورها عمدتا جنسی متفاوت با دلایل حمله به ایران دارد و از این جهت است که امنیت سایبری در ایران نیز تدابیر خاص خود را می‌طلبد.