در ستایش دولت بی‌پول

این تغییر دیدگاه، به خاطر رفتن آن مدیر و آمدن این یکی پیش نیامده است. بلکه سیستم بی‌پول، دیگر توان جذب مردانی با آرزوهای دست نیافتنی را ندارد و ناچار است به سراغ عملگرایانی برود که پیروزی‌ها و شکست‌های‌شان، اندازه‌ای واقعی دارد.

در این میان دیگر گزارش عملکرد هم خریدنی نیست. قدیم‌ترها می‌شد با تعریف چهار پنج پروژه دهان پرکن، که معمولا هم تاریخ به سرانجام رسیدن آنها بیش از 4 سال (و در زمان دولت بعدی) است، به تیتر رسانه‌ها بدل شد. اما حالا که کل پول سازمان فناوری اطلاعات شاید به زور به پنج پروژه در سال برسد، برای ارایه گزارش عملکرد به ناچار باید کار کرد. و این کار چه بهتر که در ایجاد تغییرات نهادی زیرساختی از جمله نوشتن آیین‌نامه‌های تسهیل‌کننده کسب و کار، دسترسی آزاد به داده‌ها، شفافیت اطلاعات و مسایلی از این دست باشد که سال‌هاست بخش خصوصی واقعی را دور گود نگه داشته و اجازه نداده سهم بزرگی از کیک اقتصاد کشور را از آن خود کند.

بی‌پولی دولت فرصت بزرگی را فراهم کرده است تا این غول بزرگ، به وظایف اصلی‌اش در ساخت نهادهای اجتماعی اقتصادی بپردازد و اقتصاد و را به اهلش واگذار کند. باشد که این برداشت درست باشد.