روبات‌های قاتل: چرا مردم بی‌تفاوتند؟

 
لورا نولان، یک قهرمان عصر مدرن است. نولان که مهندس سابق نرم‌افزار گوگل بود، سال گذشته پس از آنکه از او خواسته شد که به پروژه بهبود هوش مصنوعی پهپادهای مورد استفاده در ارتش آمریکا بپیوندد، از کار خود استعفا کرد.

او حالا، برای ممنوعیت ساخت انواع سلاح‌های خودمختار فراخوان داده است؛ با این استدلال که این اسلحه ممکن است به طور تصادفی موجب یک جنگ خانمان برانداز جهانی شوند. نولان به عنوان عضو کارزاری برای متوقف کردن روبات‌های قاتل است.

من گاهی خودم را درباره نیت خیر افراد گول می‌زنم. ممکن است همواره با همه آنها موافق نباشم؛ اما الااقل می‌توانم تفاوت‌های‌مان را درک کنم. می‌توانم بفهمم چرا هر کدام از ما به نفع یک گروه و حزب سیاسی رای می‌دهیم یا اینکه چرا برخی می‌خواهند برگزیت اتفاق بیفتد. به هر حال، همه ما در این گنداب سیاست در حال گل‌بازی هستیم.

حالا دریافته‌ام که گروهی برای توقف روبات‌های قاتل فراخون داده‌اند و مشغول راضی کردن مردم برای پیوستن به این کارزار هستند. تنها هدف آنان جلوگیری از نابودی بشریت به دست روبات‌های خونریز و بی‌رحم است. این گروه باید وجود داشته باشند؛ زیرا مشخص شده که برخی از ما بدون هشدارهای لازم از این ایده وحشتناک نترسیده‌ایم.

آمارها هم همین را نشان می‌دهد. در ژانویه گذشته، این گروه اعلام کرد که 61 درصد مردم مخالف روبات‌های قاتل هستند و این یعنی 39 درصد مردم؛ مردمی که احتمالا همه فیلم ترمیناتور، سریال وست‌ورلد و فیلم عصر اولتران را دیده‌اند، همه گمان می‌کنند که می‌شود به روبات‌های قاتل اعتماد کرد.

می‌دانم که در هر مباحثه‌ای دو طرف موافق و مخالف وجود دارد و به دلیل همین اختلاف‌هاست که ما موجوداتی یگانه‌ایم. اما اگر نتوانیم درباره موضوع کابوس‌وار کشته شدن در تختخواب به دست سپاهی از روبات‌ها به اتفاق نظر دست بیابیم، کارمان تمام است. بگذار روبات‌ها کارمان را بسازند؛ حق‌مان است.