نخستین روبات خودمختار ردیاب که در بدن می‌گردد

 آی‌تی‌من- به گزارش ScienceDaily، تیمی از زیست مهندسان در یکی از طرح‌های خود برای ترمیم دریچه قلب حیوانات به این نتیجه رسیدند که می‌توانند یک کاتتر روباتیک درست کنند. کاتتر در پزشکی، یک لوله نازک، معمولا بلند و قابل انعطاف و ساخته شده از مواد دارای کاربرد در پزشکی است که در طیف گسترده‌ای از توابع دانش پزشکی و بهداشت کاربرد دارد. کاتترها وسیله‌ای در خدمت پزشکی هستند که می‌توانند در بدن بیمار برای یک هدف معین استفاده شوند. با تغییر در مواد یا تنظیم شکل کاتتر در مرحله تولید، می‌توان به کاتتر برای قلب و عروق، ارولوژی، گوارش، سیستم عصبی و برنامه‌های کاربردی چشمی دست یافت.

این محققان کاتتر روباتیک را به گونه‌ای طراحی کردند که بتواند در میان دیواره‌های ضربان‌دار و پر از خون قلب راه خود را باز کند و به جست‌وجو بپردازد و این کار را بدون هیچ هدایت شونده ای انجام دهد.

جراحان بیش از یک دهه است که از روبات‌های هدایت ‌شونده‌ای که با یک دسته کنترل شونده در خارج از بدن هدایت می‌شوند، برای جست‌وجو در داخل بدن و با کمک نیروهای خارجی مانند نیروی مغناطیس، از آنها کمک می‌گیرند. اما این نخستین باری است که از روبات خودکار برای این کار استفاده می‌شود.

این ویژگی خودکار بودن روبات‌ها در فرآیند عمل‌های جراحی به جراحان کمک می‌کند و با کاستن از خستگی جراحان، تمرکز آنها را برای عمل‌های دشوارتر بالا می‌برند. این روبات دقیقا مانند هواپیمایی کار می‌کند که خلبان آن را روی سیستم خودکار قرار می‌دهد و خودش به کارهای مهم دیگر می‌پردازد.

گفتنی است که این کاتتر ردیاب روباتیک با استفاده از نوعی حسگر تماسی نوری فعالیت می‌کند و جراحان نقشه‌ای از آناتومی قلب و اسکن‌های قبل از عمل را هم بررسی می‌کنند. در این حسگر تماسی از هوش مصنوعی و الگوریتم‌های پردازش تصویری استفاده می‌شود تا موقعیت قرارگیری کاتتر روباتیک را در داخل قلب کنترل کنند.

تصویربرداری و الگوریتم‌های یادگیری ماشینی هوش مصنوعی به حسگر نوری ردیاب سوند روباتیک که به ردیاب دیواری هم معروف است، کمک می‌کند که ویژگی‌های تصویری سوند را تشریح کند. در این حالت، کاتتر روباتیک از ابتدای قلب کار خود را شروع می‌کند و در امتداد دیواره حرکت می‌کند.

الگوریتم‌ها به سوند روباتیک کمک می‌کنند تا این کاتتر اطلاعاتی از بافت قلبی را که با آن در تماس است، به‌دست آورد. توانایی رباتیک در تصویرسازی و درک محیط، نیاز به تصویربرداری فلوروسکوپی را برطرف می‌کند. در این روش تصویربرداری، بیمار در معرض اشعه یونیزه قرار می‌گیرد.