روبات ها درد کشیدند
تاریخ انتشار
پنجشنبه ۲۲ آذر ۱۳۹۷ ساعت ۱۹:۱۹
آیتیمن - تیمی از دانشمندان دانشگاه کورنل اخیرا تحقیقاتی را منتشر کرده اند که نشان می دهد توانسته اند به طور موفقیت آمیزی درد را در روبات های نرم شبیه سازی کنند.
بدین صورت که این تیم موفق شده اند به یک تکه فوم نرم اطلاعاتی از نحوه قرار گیری و نیرو های وارده به آن (نظیر جاذبه) را ارایه دهند و حس عمقی را برای آن شبیه سازی کنند.
محققان برای این کار، یک سیستم عصبی ارگانیک یا زنده را با استفاده از شبکه ای از کابل های فیبر نوری شبیه سازی کردند. از نظر تئوری، این رویکردی است که می تواند در نهایت به ساخت روبات هایی منجر شود که بتوانند بسیاری از چیزها نظیر درد را همانند انسان حس کنند. برای مثال، محققان می توانند با اتصال حسگرهای بسیاری به شبکه فیبری احساسات را به پردازنده های ماشین منتقل کنند. البته این محققان معتقدند که هنوز زمان زیادی تا محقق شدن چنین سیستمی باقی مانده است.
بر اساس اسناد منتشر شده این دانشمندان، با ترکیب سیستم های مختلف، حسگر این روبات نرم می تواند درجات مختلف خم شدن یا پیچ خوردن را تشخیص دهد، اما هنوز چنین سیستمی را نمی توان به صورت مستقیم برای روبات های انسان نما به کار برد.
در واقع تیم دانشمندان دانشگاه کورنل قصد ندارند روباتی طراحی کنند که می تواند درد را حس کند. آنها سعی دارند پتانسیل های آینده را در زمینه ابزاری که مبتنی بر سیستم های ایمنی خودمختار هستند را به تصویر بکشند که ممکن است دقیقا مبتنی بر درد هم نباشند.
این طرح می تواند امنیت انسان ها را نیز بیشتر کند. در آینده، احتمالا شمار فزاینده ای از روبات ها شانه به شانه انسان ها مشغول کار می شوند. آموزش به روبات ها برای دوری از برخوردها و حوادث دردناک، احتمال وقایعی را همچون برخورد بازوی یک روبات غول پیکر با سر یک کارگر انسان کاهش می یابد.
گفتنی است که محققان آلمانی نیز حدود دو سال پیش به سبک دیگری روی این موضوع کار کردند. آنها یک سیستم عصبی طراحی کردند که به واسطه آن، به روبات ها درد را القا می کردند.
هدف محققان این بود که به روبات ها امکان دهند اشیایی را که می توانند به آنها صدمه بزنند، در محیط اطراف خود تشخیص دهند. برای مثال اگر بازوی روبات در یک دستگاه گیر کند، احساس درد ممکن است باعث شود که روبات برای رهاسازی خود تلاش کند، همانگونه که انسان به طور غریزی دست خود را از اشیا تیز دور نگه می دارد. محققان با بیان اینکه درد یک سیستم حفاظتی است، می گویند که دوری از منبع درد به فرد کمک می کند آسیب نبیند و از این مکانیسم می توان در روبات ها نیز استفاده کرد، حتی اگر احساس درد آنها مانند انسان ها نباشد.
محققان در جریان آزمایش ها، بازوی یک روبات را به حسگر کوچکی در نوک انگشت مجهز کردند و آن را با بافت مصنوعی شبیه ساختار پوست انسان پوشاندند. این حسگر در زمان تشخیص فشار و یا درجه حرارت بالا، احساسات درد را انتقال می دهد و حتی می تواند شدت درد را در مراتب ضعیف، متوسط و شدید طبقه بندی کند.
این فناوری هنوز در مراحل ابتدایی قرار دارد، اما اگر قرار باشد روبات ها به بخش بیشتری از زندگی انسان ورود کنند، تکمیل آن ضرورت پیدا می کند.
بدین صورت که این تیم موفق شده اند به یک تکه فوم نرم اطلاعاتی از نحوه قرار گیری و نیرو های وارده به آن (نظیر جاذبه) را ارایه دهند و حس عمقی را برای آن شبیه سازی کنند.
محققان برای این کار، یک سیستم عصبی ارگانیک یا زنده را با استفاده از شبکه ای از کابل های فیبر نوری شبیه سازی کردند. از نظر تئوری، این رویکردی است که می تواند در نهایت به ساخت روبات هایی منجر شود که بتوانند بسیاری از چیزها نظیر درد را همانند انسان حس کنند. برای مثال، محققان می توانند با اتصال حسگرهای بسیاری به شبکه فیبری احساسات را به پردازنده های ماشین منتقل کنند. البته این محققان معتقدند که هنوز زمان زیادی تا محقق شدن چنین سیستمی باقی مانده است.
بر اساس اسناد منتشر شده این دانشمندان، با ترکیب سیستم های مختلف، حسگر این روبات نرم می تواند درجات مختلف خم شدن یا پیچ خوردن را تشخیص دهد، اما هنوز چنین سیستمی را نمی توان به صورت مستقیم برای روبات های انسان نما به کار برد.
در واقع تیم دانشمندان دانشگاه کورنل قصد ندارند روباتی طراحی کنند که می تواند درد را حس کند. آنها سعی دارند پتانسیل های آینده را در زمینه ابزاری که مبتنی بر سیستم های ایمنی خودمختار هستند را به تصویر بکشند که ممکن است دقیقا مبتنی بر درد هم نباشند.
این طرح می تواند امنیت انسان ها را نیز بیشتر کند. در آینده، احتمالا شمار فزاینده ای از روبات ها شانه به شانه انسان ها مشغول کار می شوند. آموزش به روبات ها برای دوری از برخوردها و حوادث دردناک، احتمال وقایعی را همچون برخورد بازوی یک روبات غول پیکر با سر یک کارگر انسان کاهش می یابد.
گفتنی است که محققان آلمانی نیز حدود دو سال پیش به سبک دیگری روی این موضوع کار کردند. آنها یک سیستم عصبی طراحی کردند که به واسطه آن، به روبات ها درد را القا می کردند.
هدف محققان این بود که به روبات ها امکان دهند اشیایی را که می توانند به آنها صدمه بزنند، در محیط اطراف خود تشخیص دهند. برای مثال اگر بازوی روبات در یک دستگاه گیر کند، احساس درد ممکن است باعث شود که روبات برای رهاسازی خود تلاش کند، همانگونه که انسان به طور غریزی دست خود را از اشیا تیز دور نگه می دارد. محققان با بیان اینکه درد یک سیستم حفاظتی است، می گویند که دوری از منبع درد به فرد کمک می کند آسیب نبیند و از این مکانیسم می توان در روبات ها نیز استفاده کرد، حتی اگر احساس درد آنها مانند انسان ها نباشد.
محققان در جریان آزمایش ها، بازوی یک روبات را به حسگر کوچکی در نوک انگشت مجهز کردند و آن را با بافت مصنوعی شبیه ساختار پوست انسان پوشاندند. این حسگر در زمان تشخیص فشار و یا درجه حرارت بالا، احساسات درد را انتقال می دهد و حتی می تواند شدت درد را در مراتب ضعیف، متوسط و شدید طبقه بندی کند.
این فناوری هنوز در مراحل ابتدایی قرار دارد، اما اگر قرار باشد روبات ها به بخش بیشتری از زندگی انسان ورود کنند، تکمیل آن ضرورت پیدا می کند.
مرجع : The Next Web