دیدید که طلبش از مخابرات هم معلوم نشد چه شد. بدون اینکه هیچ کس، هیچ جا هم صحبتی از سیمان کند، همینطوری خودش دیگر پیگیر نشد. درست است که رسانه ها مدتی سنگر شدند که یک بار وزیر بیاید بگوید یا ایها الناس، یک بار مخابرات بیاید بگوید یا ایها الناس، اما بعد هر کس رفت پشت صندلی اش نشست. آنها دعوا کنند، ساده اندیشان هم باور کنند. خود وزیر هم بعد از آن همه چنین می کنم چنان می کنم – یادتان که هست ضرب الاجل وزیر برای قطع اینترنت در صورت پرداخت نکردن بدهی مخابرات به وزارت ارتباطات را- همین چند روز پیش در حالی که انگشت اشاره اش را به چپ و راست حرکت می داده (احتمالا) گفته «با مخابرات کشمکشی نداریم». یه چیزی بود تموم شد. بیاییم همه بنشینیم دور یک سفره و به مردم خدمت کنیم. اگر هم گاهی بحثی بالا می گیرد فقط به خاطر خدمت به خلق است و جز این نیست. وزیر به شکل بسیار صادقانه ای عاشق خدمت به خلق و اطلاع رسانی است. وزیر آنقدر شفاف است که حتی مقابل رسانه ها می نشیند و می گوید در خانه ام از اینترنت فلان شرکت استفاده می کند. هیچ هم اهمیت نمی دهد چه برداشتی از این اطلاع رسانی شود. بگذار بگویند تبلیغ است، بگویند اشتباه است، وزیر اولویت اولش صداقت است. به خاطر همین است که می گویم وقتی وزیر می گوید دنبال دولتی کردن مخابرات نیست، باید باور کنیم. گذشته هر چه بود تمام شد، آن موقع صداقت وجود داشت، حالا هم صداقت وجود دارد.به هر حال صداقت یک متغیر است. یا اگر وزیر می گوید با مخابرات کشمکش نداریم، ما هم باید بگوییم چشم. ندارید دیگر. ما به عنوان رسانه باید همه را دست به دست هم دهیم، نباید تفرقه افکنی کنیم.