علاوه بر این معضل اما مدت زیادی است که اخبار هشدار در خصوص کلاهبرداری با پیامک‌های جعلی و منتسب به نهادهای مختلف، یکی از اخبار ثابت پلیس فتا در سراسر کشور شده است.

تنها در همین یک هفته اخیر 3 خبر از کلاهبرداری‌های پیامکی، شامل پیامک جعلی «ابلاغ قضایی آورده‌ام»، پیامک جعلی «اخطاریه مالیات» و پیامک جعلی «۳۲ گیگ اینترنت رایگان دانش‌آموزی» از طریق پلیس، رسانه‌ها و دستگاه‌های ذیربط منتشر شد.

اینکه توفیق این کلاهبرداری‌ها را صرفا بر مبنای بی‌اطلاعی قربانیان گذاشت و مسوولیت را تمام شده انگاشت، کمی ساده‌انگارانه است. چراکه اخبار نشان می‌دهد این پیامک‌های کلاهبرداری به درستی و به دست جامعه مخاطبان مورد هدف می‌رسد.

برای مثال ظاهرا پیامک اخطار پرونده مالیاتی برای یک کودک و پیامک اینترنت رایگان دانش‌آموزی برای یک پدر بزرگ ارسال نمی‌شود.

پیگیری این که داده‌های مشترکان نیز چطور در دسترس و حراج است نیز راه به جایی نخواهد برد و وقوع هک‌ها و افشای گسترده اطلاعات، تنها یکی از مسیرهاست.

این در حالیست که 25 اردیبهشت ماه سال 1400 و حسب وقوع این معضل قدیمی بود که سازمان فناوری اطلاعات وزارت ارتباطات خبر از راه‌اندازی سامانه پیام ایران داد که از طریق آن ظاهرا قرار بود، ارسال مکاتبات بین دستگاه‌های اجرایی و اشخاص حقیقی و حقوقی با ارسال پیامک صرفا به سرشماره ۴۰۴۰ و درگاه این سامانه میسر باشد.

شواهدِ امروز اما چیز دیگری می‌گوید و مثل باقی موارد، تقریبا هر دستگاهی به طریقی پیامک‌های خود را ارسال کرده و می‌کند.

نتیجه همین تنوع و تعدد (که امکان اطلاع‌رسانی یکباره و منسجم را ناممکن کرده) بود که اکنون باعث شده تا هر کلاهبرداری بسته به مقطع خاص زمانی و با دسترسی به مخاطبان مشخص، امکان قربانی گرفتن داشته باشد.

اینکه چرا راهکاری ساده برای حل یک مشکل قدیمی، به در بسته خورده هم نیاز چندانی به واکاوی ندارد و مشابه آن را در سرنوشت انبوهی دیگر از سامانه‌ها و پنجره‌های واحد می‌توان دید.

و اگرچه نوشتن از اینکه با این معضل هم باید کنار بیایید، سخت است، اما واقعیات و اخبار نشان می‌دهد که ظاهرا همین‌طور است و وقوع اخبار مبنی بر کلاهبرداری پیامکی نیز، بخشی از مکررات زندگی ماست.

ITMen