بیست‌وششمین نمایشگاه بین‌المللی الکترونیک، کامپیوتر، تجارت الکترونیک (الکامپ) تهران اما پس از 4 سال وقفه در برگزاری در حالی آغاز به کار کرد که بررسی عمده اخبار واصله از این نمایشگاه فناورانه پیرامون سخنرانی‌های انجام شده در گوشه و کنار این «نمایشگاه» بود.

به عبارت دیگر جنبه سخنرانی و «همایشی» این رویداد به مراتب پررنگ‌تر از خود نمایشگاه بود و اگر اخباری از سخنرانی‌های انجام شده منتشر نمی‌شد، میزان پوشش رسانه‌ای از این رویداد بسیار کم و ناچیز می‌شد.

در خصوص چرایی گرایش «نمایشگاه الکامپ» به سمت تبدیل شدن به «همایشگاه الکامپ» اما موضوع لزوما به کم و کاستی‌های لجستیک یا اجرایی این رویداد باز نمی‌گردد، بلکه ما در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات کشور با واقعیت‌هایی مواجه هستیم که نمی‌توان به راحتی از آنها چشم‌پوشی کرد.

در سال‌های اخیر فضای مجازی در ایران، تحت فشارهای بی‌سابقه‌ای بوده است. کندی و فیلترینگ اینترنت، بحران نیروی کار و مهاجرت نیروهای باقی‌مانده در شرکت‌های حوزه فاوا، فشارهای تورمی و جهش‌های مکرر نرخ دلار و اجاره‌بها و ... نیز همچون دیگر بخش‌های کشور، شرکت‌ها و بخش فناوری اطلاعات و ارتباطات ایران را بی‌نصیب نگذاشته است.
به همین جهت است که اگرچه ما در بسیاری از بخش‌های این حوزه به عنوان یک کشور مصرف‌کننده کالا و خدمات محسوب می‌شویم، اما در عرصه برخی کالاها و خدمات الکترونیکی به هر حال امکاناتی برای عرضه و رونمایی همواره وجود دارد.

لذا به واسطه بلاتکلیفی‌های ناشی از جو حاکم بر فضای مجازی کشور و افزایش سرسام‌آور هزینه‌ها و دیگر دلایلی که ذکر شد، ادامه توسعه خدمات و محصولات شرکت‌ها و حضور ولو چند روزه در یک نمایشگاه، از اولویت‌ برخی شرکت‌ها خارج شده است و ترجیحات مهمتری از جمله نبرد برای بقا مواجه هستند.

به همین جهت نقد جدی به کم و کیف نحوه برگزاری الکامپ بیست و ششم و میزان استقبال شرکت‌ها و بازدیدکنندگان وارد نیست و سطح توقعات و انتظارات را باید با سطح واقعیات موجود در کشور تطبیق داد. چراکه اصولا شور و هیجان حاکم بر هر رویدادی، به شکل مستقیم نشات گرفته از حال و روز فعالان آن حوزه و صنعت دارد.
 

ITMen