علی شمیرانی
از زمان این تهدید تا کنون، دنیا با انبوهی از حملات سازمان یافتهسایبری مواجه بوده است و کشورهایی نظیر آمریکا، روسیه،چین، اروپا و در منطقه نیز ایران و اسراییل هم بارها طعم انواعتهاجم‌های سایبری را چشیده‌اند.

در عوض آنچه در فاز فعلی شاهد آن هستیم، اتهامات وواکنش‌های دپیلماتیک و رسانه‌ای کشورهای مختلف از شرق تاغرب دنیا به یکدیگر است و اکنون تقریبا روزی نیست کهسخنگویان وزارت خارجه چین و آمریکا و روسیه در حال محکومکردن حملات سایبری از سوی هم نباشند.

پس از جنگ روسیه و اوکراین نیز لحن و صراحت تهدیدها به ویژهمیان سه کشور مذکور و از زبان مقامات نظامی ایشان تندتر همشده است.

نکته قابل توجه آنکه شورای امنیت سازمان ملل نیز تا امروز واردمناقشات سایبری نشده است.

اما ظاهرا به دلایلی نظیر پنهان ماندن هویت حمله‌کنندگان،استفاده از خاک کشورهای ثالث برای حملات سایبری، مشارکتچند کشور در یک حمله، استفاده از هکرها و گروه‌های نیابتی،جعل هویت هکرهای دیگر کشورها، استفاده از افراد نفوذی برایشکل دادن حملات از داخل خاک کشورها و غیره، تعیین قطعیمنشاء و عامل حملات تقریبا ناممکن شده است.

و این یعنی جنگ‌های سایبری در دنیا نه تنها رو به کاهش نیست،بلکه به شکل فزاینده‌ای در حال افزایش بوده و کشورهای درگیر دراین مناقشات، راه‌کاری برای حل این معضل ندارند.

درس دیگری که کشورها از جنگ‌های سایبری آموختند این است کهگویی فعلا چاره‌ای جز تقویت توامان امنیت و افزایش قدرت حملهسایبری و تلافی از دیگر سو ندارند. تکلیف کشورهای ضعیف همدر این میان روشن است و به آزمایشگاه و محلی برای تمرین ومانور قدرت‌های سایبری تبدیل می‌شوند.

و در نهایت اینکه، پیام مهم و تلخ جنگ‌های سایبری این است کهدنیای امروز در این بلاتکلیفی، با یک رقابت سنگین در ایجادانبوهی از سلاح‌های سایبری مواجه است و دست برتر با کشوریاست که به مثابه یک میدان مین، بیشترین سخت‌افزار، نرم‌افزار،زیرساخت و پلتفرمهایش را در کشورهای رقیب توسعه داده و هرلحظه امکان اجرای هر عملیاتی را دارد.

ITMen