آی‌تی‌من- لذا هدف از متن حاضر قطعا دفاع از گرانی نیست، بلکه بررسی واقعیت‌ها و الزاماتی است که بی‌توجهی به آن می‌تواند خسارات جبران‌ناپذیری به همراه داشته باشد.

اما بر خلاف بسیاری از اقلام و خدمات که گاه به شکل هفتگی با جهش‌های پی‌درپی مواجه می‌شوند، تغییر قیمت اینترنت پس از سال‌ها، از جمله سوژه‌های بسیار مورد علاقه سیاسیون است و به سرعت سیاسی می‌شود. اما چرا؟

به شکل ساده، مخالفت با گرانی هر چیزی می‌تواند برای سیاسی‌ها، به ویژه آنها که در شبکه‌های اجتماعی حضور دارند، رای و لایک به ارمغان آورده و آنها را دلسوز و در کنار مردم نشان دهد.  در این بین تغییرِ قیمتِ اینترنت و مخالفت با آن، بر خلاف مواردی نظیر اجاره‌بها و قیمت مسکن، از این جهت جذابیتِ سیاسیِ بیشتری دارد که عمده مخاطبان آن را جوانانی تشکیل می‌دهد که از قضا بالاترین جمعیت آماری و صدا را در شبکه‌های اجتماعی دارند. 

به همین جهت است که هر گونه مخالف‌نمایی از سوی سیاسی‌ها با استقبال و هیاهوی بالایی در فضای مجازی مواجه شده و حال ایشان را کوک می‌کند. 

لیکن بخش عمده این سیاسیون به خوبی می‌دانند، اینترنت ایران در سال‌های قبل با تدابیر اشتباه، از نظر ساختاری به مرز بحرانی رسیده و ادامه روند گذشته، یعنی توقف توسعه اینترنت ثابت و کندی سرمایه‌گذاری و اشباع شبکه سیار، آن هم در کنار افزایش شدید رشد مصرف، می‌تواند در آینده نه چندان دور منجر به افت، اختلال و قطعی بیشتر در اینترنت کشور شود. اتفاقا با اطلاع از چنین احتمالی، اکثر مخالفان امروزِ تغییر نرخ اینترنت، در آن روز مجددا در صدر صف منتقدان ایستاده و خواهند گفت که باید با مسببان عدم پیش‌بینی چنین وضعی برخورد شود. که البته آن روز هم برای خود لایک و رای و توجه جمع‌آوری می‌کنند.

مساله اینجا اما کاملا کارشناسی، فنی و حتی امنیتی است و هیچ سنخیتی با سفسطه و توجیهات و بازی‌های سیاسی ندارد. چرا که امروزه بخش قابل ملاحظه‌ای از کسب‌وکارها، مشاغل و انبوهی از خدمات بانکی، تجاری، آموزشی، دولتی و غیر دولتی در ایران به اینترنت وابسته است و این وابستگی روز به روز افزایش می‌یابد.

لذا پر واضح است که اختلال در اینترنت، چه بر سر کشور، مردم و متولیانش خواهد آورد، آن هم با تداوم تورم و اینترنتی که هزینه‌هایش دلاری و درآمدهایش ریالی است.
 

ITMen