غلامحسین جمیلی
نکته دوم اینکه در هر شرایطی انتفاع حداکثری تولیدکننده و مصرف‌کننده موجب تداوم و رونق یک کسب‌وکار خواهد بود. به نظر می‌رسد در دنیای امروز محصولات تولید شده از یک کسب‌وکار دانش‌بنیان علاوه بر اینکه منافع تولیدکننده آن را در شکل حداکثری تأمین می‌کنند، تأمین‌کننده منافع مصرف‌کننده نیز هستند. تولید بر مبنای دانش روز بهای تمام شده کمتری دارد، زمان و انرژی کمتری برای آن صرف می‌شود، مواد اولیه کمتری مصرف کرده و هدررفت انرژی در آن بسیار پایین‌تر خواهد بود. در نتیجه محصول با حاشیه سود بیشتر در اختیار فروشنده و تولیدکننده قرار می‌گیرد. همچنین در مقام مصرف‌کننده نیز غالباً محصولاتی که متأثر از یک دانش تولید شده‌اند عمر مصرف طولانی‌تر و ضریب مصرف پایین‌تری دارند. بنابراین هم سود تولیدکننده و هم مصرف‌کننده در فرآیند تولید دانش‌بنیان حداکثری خواهد بود. این به دوام مبادلات تجاری خواهد انجامید که در دنیای امروز با محدودیت‌های جدی مالی، مواد اولیه و سایر الزامات تولید مواجه است.

توجه به این دو مزیت هیچ چاره‌ای جز نقش‌آفرینی شرکت‌های دانش‌بنیان به عنوان علمدار و راهگشای مسیر جدید اقتصادی در کشور برای ما باقی نخواهد گذاشت. خوشبختانه اقدامات شایسته‌ای از جانب تولیدکنندگان و متولیان در حوزه دانش‌بنیان تا کنون انجام شده و تجربیات خوبی در سراسر دنیا از مدل‌های متمایزتری از آنچه تجارت خارجی ما به دنبال آن است کسب کرده‌ایم.

با توجه به اینکه بسیاری از صنایع دانش‌بنیان در ایران نوپا و ایجادی هستند طبیعتاً با مدل‌ها و الگوهای تجاری جدید و امروزی هم انطباق بیشتری دارند. بنابراین می‌توان امیدوار بود در همین بستر خلاقانه جدید بتوانیم شاهد حضور گسترده‌تر محصولات دانش‌بنیان و عرضه آن‌ها در بازارهای بین‌المللی و تصاحب جایگاه‌های قبلی بسیاری از بازارهای سنتی خود باشیم.

*عضو هیات رئیسه اتاق ایران 

ITMen