سازمان نظام صنفی رایانهای استان تهران، از زمان شکلگیری دو قطبی انتخاباتی وارد مرحلهای شبه بحرانی شد و این وضعیت، با مشخص شدن نتیجه انتخابات هیات مدیره دور ششم و تقسیم صندلیهای هیات مدیره و سپس اعلام نظر هیات نظارت درباره تخلفات صورت گرفته، شکل جدیتری به خود گرفت.
آیتیمن- حالا اختلافات آنقدر جدی شده که از یک سو، احتمال خروج کنترل ماجرا از دست سازمان و طرح دعوا در دستگاه قضا مطرح است و از سوی دیگر، مشخص نیست که با این دو قطبی شدید، آیا امکان همگرایی بین اعضای هیات مدیره سازمان وجود دارد یا نه.
در کنار اینها، کشمکشها بر سر صندلی، دیگر آنقدر پر دامنه شده که به وضوح، اهالی صنف را خسته کرده است.
سازمان نظام صنفی رایانهای، به ویژه در استان تهران، همواره در کنار طرفدارانش، منتقدانی هم داشته که از سیستم اداره این سازمان گلایه داشته یا آن را واجد منافع چشمگیر برای صنف نمیدانستهاند. وجود صدای مخالف، برای بالندگی هر سازمانی لازم است؛ اما گاه بی توجهی به خواستههای آنان، در کنار رویشهایی که در آمار سالانه عضویت ذکر میشود، موجب ریزشهایی شده که از نگاه آمار پنهان مانده؛ اما آثار آن، در قالب شکلگیری تشکلهای صنفی جدید و رقابتهای مضر صنفی و شنیده نشدن صدای واحد از صنف فناوری اطلاعات، بروز یافته است.
حالا صنف از دعواهای سازمان خستهتر از گذشته است و این مساله، اعتبار و مقبولیت نصر تهران را، چه در نگاه اعضا و چه در نقش آفرینی در سطح سازمان کشوری، به خطر میاندازد.
بنابراین، به نظر میرسد که راه برون رفت از این وضعیت، گذشته از اجرای مر قانون، تشویق و تحکیم فضای همدلی و همکاری است.
از قدیم گفتهاند که: قوم و خویش، گوشت هم را بخورند، استخوان هم را دور نمیاندازند.
اعضای هر صنفی، به ویژه صنف متکثر فاوا، در رقابت بر سر سهم بازار، لاجرم گوشت هم را میخورند؛ اما از یک نگاه کلنگر، نفع جمعی بزرگتری وجود دارد که آنها را در قالب تشکلها گرد هم میآورد و آن، بزرگکردن بازاری است که همه از آن سهم میبرند. قاعده و دیدگاهی که موجب پرورش ایده تشکلهای صنفی شده، همان استخوانی است که نباید دور انداخت.
سخن پایانی اینکه، مجموعه رسانهای فناوران اطلاعات، از نخستین روز پس از برگزاری انتخابات هیات مدیره نصر تهران، به جهت اهمیت موضوع، بدون جهتگیری و جانبداری، عمدتا به گزارشگری پیرامون اتفاقات دنبالهدار این انتخابات پرداخته است. اکنون نیز به عنوان روزنامه مورد اعتماد صنف، آمادگی دارد که ضمن رعایت اصول حرفهای روزنامهنگاری و انعکاس نظرات طرفین ماجرا، زمینه را برای مفاهمه و همکاری بیشتر فراهم کند. البته به شرط آنکه خود ذینفعان نیز آمادگی نشان دادن انعطاف برای همگرایی داشته باشند.