اما مگر می‌شود اپراتورهای تلفن همراه درخواستی چنین عمومی از سوی وزیر ارتباطات را قبول نکنند. اپراتورهایی که حیات و مماتشان به تصمیمات کمیسیون تنظیم مقررات وابسته است و از آنجا که رگولاتوری نشان داده نه تنها مستقل از دولت که مستقل از تصمیمات وزیر ارتباطات نیست، بنابراین مخالفت با وزیر و آن هم به صورت علنی، می‌تواند بهای سنگینی داشته باشد. به ویژه این که با توجه به گزارش اشتباه صدا و سیما درباره هزینه‌های مکالمه برای زائران اربعین (گزارش معروف هزینه 700 هزار تومانی نیم ساعت مکالمه) احتمالا اجابت این درخواست برای وزیر بسیار با اهمیت بوده است.

با این حال قطعا بلیت وزیر ارتباطات هم ارزشی نامحدود ندارد و اکنون 26 میلیارد تومان از این بلیت خرج شده است. حالا حرف آذری جهرمی 26 میلیارد تومان کمتر پیش اپراتورها خریداری خواهد شد مگر آن که به نحوی دیگر و در جایی دیگر وزارتخانه برای این دو اپراتور این مبلغ را جبران کند. برای مثال نرخ تعرفه دیتای موبایل را افزایش دهد.

اما آیا این بلیت 26 میلیارد تومانی را می‌شد به نحو بهتری خرج کرد؟ درواقع با توجه به این که وظیفه وزارت ارتباطات توسعه صنعت ICT است، سوال اساسی اینجاست که آیا راه بهتری برای کمک به صنعت به جای بازگرداندن پول به جیب مسافران نبود؟ آن هم با این حجم از تبلیغات وسیع درباره لزوم خرید سیم کارت عراقی یا استفاده از بسته‌های رومینگ! مثلا نمی‌شد از اپراتورها خواست 26 میلیارد تومان در حوزه تولید تجهیزات مخابراتی سرمایه‌گذاری کنند تا به این شکل به صنعت ICT و در نتیجه کل اقتصاد کشور کمک شود؟

این بلیت به هر دلیل سوخت. ولی باید مراقبت کرد بلیت‌های دیگر وزارت ارتباطات، این قدر راحت هدر نرود.



 

ITMen