نکته جالب این که آنها از یک خودرو واحد برای این کار استفاده می کردند و تا آنجا که از سایر قربانیان این شیوه کلاه برداری شنیدم، همه تصادف‌های آنها در تهران و شهرهای اطراف بوده است. اما اگر شما هم مثل من فکر کردید ثبت مکرر تصادف یک خودرو در سامانه پلیس راهور سبب شناسایی و لو رفتن آنها شده است سخت در اشتباهید. 
درواقع موضوع دستگیری شان خیلی ساده‌تر از این حرفاست. 

یکی از قربانیان، یک هفته بعد از تصادف با اعضای این باند، آنها را مجددا در کنار خیابان می‌بیند در حالی که تصادف مشابهی اتفاق افتاده است. به موضوع مشکوک شده و جریان را به پلیس اطلاع می‌دهد و به این ترتیب ماجرای این باند لو می‌رود.
در این پرونده، اعضای زرنگ این باند، هیچ مشکلی با این که طرف مقابل تصادف با پلیس 110 تماس گرفته تا برای قضاوت درباره مقصر حادثه نیرو بفرستند نداشتند، اما مقاومت عجیب و شدیدی در برابر این که برای دریافت خسارت به بیمه مراجعه شود داشتند و درباره خود من، پافشاری‌ام برای مراجعه به بیمه سبب شد یک پنجم مبلغ مطالبه شده از سوی آنها را پرداخت کنم.

این تجربه نشان می‌دهد اولا سامانه‌های پلیس، به کوچک‌ترین ابزارهای بررسی گزارش‌ها و شکایات ثبت شده و شناسایی موارد مشکوک مجهز نیستند. با قرار گرفتن یک ابزار ساده روی سیستم گزارش دهی پلیس راهور به راحتی مشخص می‌شد برای خودرو این باند کلاهبردار هر ماه چندین تصادف ثبت می‌شود.

در مقابل بیمه‌ها از آنجا که باید خسارت پرداخت کنند و نفع حقوقی‌شان در میان است، سامانه درست و حسابی و مجهزی دارند و در شرایطی که یک خودرو چند بار برای دریافت خسارت مراجعه کند، به راحتی این کلاه برداری کشف می‌شود.

بنابراین سامانه‌های الکترونیکی نیروی انتظامی، راه را برای تکرار جرایم و کلاه برداری به راحتی باز گذاشته و این در حالی است که صرفا تحلیل روی گزارش‌های ثبت شده پلیس، میتوانست این باند و می‌تواند باندهای مشابه دیگری را شناسایی کند.

ITMen