«سامانه قطع است» و «منتظر بمانید» که جملات پرتکرار برای بیماران و مراجعه‌کنندگان به مراکز درمانی و دارویی است.

رییس انجمن داروسازان ایران نیز می‌گوید: «کماکان برخی پزشکان نسخ کاغذی تولید می‌کنند که همین کار سبب زحمت مضاعف برای داروخانه‌ها شده است و باید آن را تبدیل به الکترونیکی کرده و روی سایت سازمان‌های بیمه‌گر بارگزاری کنند. برای این موضوع ابتدا قول داده بودند که حق‌الزحمه در نظر می‌گیرند اما بعد به بهانه اینکه حق‌الزحمه در بودجه نیامده است، این بخش هم حذف شد و هزینه نیروی انسانی بیشتر و تامین کامپیوتر و نرم‌افزار و اینترنت و... هم به ما تحمیل شد.»

از آن طرف یک عضو شورایعالی سازمان نظام پزشکی می‌گوید: «هزینه تامین دفترچه‌های بیمه کاغذی از دوش بیمه‌ها برداشته شد، اما در همین سیستم پزشکان مجبور به تهیه و تامین کاغذ، سیستم کامپیوتری و اینترنت برای مراکز خود شدند. همچنین تامین اجتماعی در صورت یک روز دیرشدن حق بیمه پرسنل، پزشک یا مرکز را جریمه می‌کند اما برای بازپرداخت سهم پزشکان با تاخیر چند ماهه هیچ دیرکردی نمی‌پردازد. در خصوص بیمه‌های تکمیلی نیز، نسخه الکترونیک بیماران، بازهم باید روی سربرگ پزشک مهر و امضا شود که ایشان هزینه ویزیت پرداخت کرده است و ... لذا به منظور تکریم بیماران خواستار بازگشت به وضع سابق هستیم.»

از سوی دیگر تنها برندگان نسخه‌های الکترونیکی یعنی بیمه‌ها اما توپخانه آماری‌شان همچنان خرسند و فعال است و مکررا از آمار پیشرفت‌های نسخه الکترونیکی (بخوانید حواله هزینه کاغذها، تجهیزات، اینترنت و ... به مردم، پزشکان و داروخانه‌ها) می‌گویند و از درون این آمارها هم گزارش‌هایی مبنی بر کشف داروهای پرمصرف و امثالهم تولید می‌کنند.

لذا برای مثال در حالی از یک‌سو آمارهای پیشرفت طرح، همچون کاهش مصرف کاغذ ارایه می‌شود که از سوی دیگر، این هزینه‌ها به بخش‌های دیگر منتقل شده است.

سایر هزینه‌های سنگین و غیرقابل محاسبه، همچون پاسکاری مردم بین مراکز درمانی، بیمه‌ای و دارویی و زدن قید استفاده از نرخ‌های بیمه‌ای به علت معطلی‌ها نیز که از ابتدای این طرح وجود داشتند نیز پابرجا مانده است.

مخلص کلام اینکه آمارهای یکطرفه به هیچ‌وجه گویای تمام واقعیت‌ها نیست و نباید مبنایی برای تصمیم‌گیری‌ها و رضایت مدیران کلان از به اصطلاح «پیشرفت» طرح نسخه الکترونیکی قرار گیرد.
 
 
 
 
 
 

ITMen