آی‌تی‌من- این ایمپلنت‌ها از آهن ربا گرفته تا تراشه‌های RFID قابلیت‌های زیادی را برای ذخیره اطلاعات حساس فرد در بدن و جلوگیری از سرقت آنها فراهم می‌کند.

هرچند ممکن است وجود این تعداد تراشه در بدن آزار دهندi باشد اما او در این باره می‌گوید: بیشتر اوقات متوجه آنها نمی‌شوید.

ایمپلنت تراشه‌ها در بدن به فرد کمک می‌کند قفل در را باز و هویت خود را احراز کند.

«میانا ویندال» در کنفرانس امنیت DEF CON درباره نحوه علاقه‌مندی‌اش به این ایمپلنت‌ها و تجربه اش از برنامه ریزی آنها برای مصارف شخصی مانند اسکن کردن و ورود به ساختمان محل کار سابقش سخن گفت.

به گفته ویندال اگر فردی بخواهد از خانه خارج شود و کیفی همراه خود نبرد، می‌تواند با خرید یک قفل مناسب و کاشت حسگری در بدنش به راحتی با کمک یک اسکن به خانه وارد واز آن خارج شود.

البته کاربرد فناوری مذکور چندان وسیع نیست. به گفته یک کارشناس عملکرد تراشه‌های ایمپلنتی مانند آنچه در فیلم‌های علمی‌تخیلی می‌بینیم، نیست. هنگامیکه در نزدیکی فرد هیچ دستگاهی برای خوانش اطلاعات تراشه‌ها وجود نداشته باشد، آنها حتی فعال نمی‌شوند.

این بدان معنا است که حوزه استفاده از ایمپلنت‌های RFID بسیار محدود است. این موارد به چند کاربرد خاص مانند ایمپلنت کلید خودروی تسلا در دست محدود می‌شود که به فرد اجازه می‌دهد خودرویش را روشن کند. اما به طور معمول کاربر باید بتواند برخی تنظیمات خاص کلید را روی تراشه کاشته شده در بدن خود کپی کند.

به گفته کارشناسان، هنگامی که فرستنده و گیرنده فروخته می‌شود، کلید بدون قفل به کاربر ارائه می‌شود. بنابراین کاربر باید از لحاظ فناورانه هوشمند باشد تا بتواند قفل را بسازد.

در حال حاضر شرکت‌ها به دنبال روش‌هایی نوین برای استفاده از ایمپلنت‌های RFID به عنوان ابزارهای امنیتی هستند. اما یک شکاف امنیتی مربوط به این فناوری مهم برطرف نشده و ابزار نیازمند دسترسی به اطلاعات حساس فرد است. اما اگر این اطلاعات حساس در بدن فرد ایمپلنت شوند، حداقل از سرقت کارت دسترسی به خودرو یا اطلاعات حساس فرد جلوگیری می‌کند.

ویندال در این باره می‌گوید: با کمک کاشت تراشه در بدن احتمال اینکه فرد بتواند اطلاعات حساس کاربر را بدون آنکه وی متوجه شود، سرقت کند، بسیار اندک است.

ITMen