آی‌تی‌من- شب‌تاب‌های رشته کوه اسموکی بزرگ، نوعی سوسک هستند که بیشتر چرخه زندگی آنها (یک تا دو سال) در مرحله لاروی می‌گذرد و تنها سه تا چهار هفته را به شکل بالغ عمر می‌کنند.

این سوسک‌های شب‌تاب به عنوان بخشی از فرایند جفت‌گیری، الگوهای مشخصی از تابش نور دارند و سوسک‌های نر و ماده به این طریق همدیگر را شناسایی می‌کنند.

تا کنون شیوه تابش نور هماهنگ سوسک‌های شب‌تاب به خوبی شناخته نشده است. در این نمایش جفتگیری، دسته‌ای از شب‌تاب‌ها به هم می‌پیوندند و الگوی مشخصی از تابش را اجرا می‌کنند و دسته‌ای دیگر از شب‌تاب‌ها که از آنها فاصله دارند نیز همان الگو را دنبال می‌کنند.

اوریت پلگ، محقق علوم کامپیوتر از دانشگاه کلرادو در بولدر گفت: شب‌تاب‌ها باید هنگام برقراری ارتباط در گروه‌های بزرگ، مشکلات پیچیده‌ای را حل کنند، کاری که کامپیوترها هم انجام می‌دهند. بنابراین شاید بتوانیم موارد جالبی را از رفتار آنها یاد بگیریم و در سیستم‌های ساخت بشر استفاده کنیم.

برای مثال می‌توان از روبات‌های نیمه خودکار که از طریق تاباندن نورهای فروسرخ با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند، به منظور یافتن قربانیان در بلایای طبیعی استفاده کرد.

در بخشی از این تحقیق، متخصصان تعدادی از شب‌تاب‌های نر را می‌گیرند تا آنها را وادار کنند که تابش نورشان را با یک LED چشمک‌زن، هماهنگ کنند. تلاش محققان این است که شب‌تاب‌ها را برای اجرای سیگنال‌های مشخص دوره‌ای آموزش دهند.

در همین حال، نورافشانی شب‌تاب‌ها با دوربین‌های 360 درجه ضبط و شیوه گسترش آن بررسی می‌شود.

به گفته پلگ، نورافشانی شب‌تاب‌ها مانند کد مورس است و احتمالا این سیگنال مانند شیوه‌ ارتباطی سایر موجودات زنده، به زبان‌های کامپیوتری نزدیک است.

ITMen