این موضوع البته در مورد کسب و کارهای داخلی و خارجی صدق می‌کند. برای مثال در داخل و در همین حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات هم شرکت‌هایی داریم که بر خلاف رقبای به مراتب قدیمی‌تر، گاه یکشبه چنان بر سر زبان‌ها می‌افتند و در رسانه‌ها (عمدتا با پول و رانت) در بوق و کرنا می‌شوند و جایزه و تریبون می‌گیرند که چندان با منطق بازار و رقابت جور در نمی‌آید. 

دایره تردید در خصوص این قبیل شرکت‌ها زمانی بزرگ‌تر می‌شود که با جست‌وجو در تیم مدیریتی ایشان، اثری از افراد با تجربه بالا دیده نمی‌شود. همچنین از مسوولانی که در حال تبلیغ و رفت‌وآمد به این شرکت‌ها هستند و پروژه‌هایی که به سمت ایشان هدایت شده است، بیشتر می‌توان به آنها شک کرد.

اصولا روال طبیعی و خلقت هم نشان از آن دارد که رشدِ معقول و ماندگار، معمولا تدریجی است. به عبارت دیگر باورِ رانتی‌ و جعلی نبودن موفقیتِ کسب‌وکاری که یکباره از زیر زمین سبز شده و مثل موشک عمودی رشد می‌کند، نیاز به زمان دارد تا دید به همان سرعت هم به زمین می‌خورد یا نه؟

حالا اما تبلیغ برای بستری نوظهور به نام کلاب‌هاوس شروع شده و در یک جبهه‌بندی و شاید تقسیمِ کار آشنا، بحث‌های له‌وعلیه شروع شده است. در این میان بحث فیلتر و عدم فیلترینگ که اهمیتی ندارد. چراکه آمار گویای آن است که برخی بسترهای فیلترشده همچنان مخاطب بیشتری از فیلترنشده‌ها دارند و از مسوولان گرفته تا مردم عادی و کسب‌وکارها همه حضور دارند.

اینکه فلسفه این حجم از تبلیغاتِ گسترده برای بستر مذکور و کوچاندن بخشی از ایرانیان به آن چیست هم نه موضوع این نوشتار است و نه به کار کسی می‌آید، چون آنکه زندگی‌اش از حضور در این بسترها می‌گذرد؛ کار خود را می‌کند، آنکه دنبال ساخت نسخه بومی است؛ دنبال پروژه‌اش می‌رود، آنکه قصد بهره‌برداری سیاسی دارد؛ بهره خود را می‌برد، کف‌زن‌ها و هوراکش‌های حقوق‌بگیر هم که هر جا دستور برسد باید باشند. در نهایت جایی دیدم کسی به شوخی نوشته «فروش ویژه میکروفون یقه‌ای برای تولید محتوا» و خلاصه واردکننده تجهیزات هم بهره خود را از این هیاهو می‌برد.

مخلص کلام اینکه آتش از هر طرف، به هر شکل و هر چه بیشتر افروخته شود، مورد استقبال است و هر کس به طریقی سود و سهم خود را می‌برد. 
 

ITMen