این نگاه البته کماکان در میان بسیاری از مدیران پابرجاست و تصورشان از مدیر و کارکنان روابط عمومی چیزی در حد ردیف‌کردن چای و شیرینی مجالس و چسباندن بنرهای خوش‌آمدگویی و تهیه فیلم و عکس از قد و بالای مدیران در حال سخنرانی و یا قدم‌زدن در میان ویرانه‌های عملکرد ایشان و مثلا دستگیری از ارباب رجوع می‌دانند. 

آن هم در زمانه‌ای که در دنیا با روابط عمومی و رسانه‌ها، کشور فتح می‌کنند.

در همین راستا، چندی پیش که برق نقاط گسترده‌ای از تهران و دیگر شهرهای کشور پی‌درپی قطع شد، انگشت اتهام به سمت استخراج‌کنندگان رمزارز چرخید. این موضوع اما با واکنش سخنگوی صنعت برق کشور مواجه شد و وی اعلام کرد: «کمتر از یک درصد برق کشور توسط مراکز استخراج رمز ارز مصرف می‌شود.» متعاقب این اظهارات فعالان حوزه ماینینگ نیز ربط دادن قطع برق به ایشان را به کل رد کردند.

رییس اتاق بازرگانی ایران و چین حتی پا را فراتر گذاشت و ارتباط دادن قطع برق با ماینینگ را توطئه غرب دانست. تا اینجای کار به نظر می‌رسید سیاست اطلاع‌رسانی واحدی در دستور کار قرار گرفته، اگرچه علت اصلی قطع برق همچنان توضیح داده نمی‌شد. اما کمتر از 48ساعت پس از این اظهارات، سخنگوی صنعت برق مجددا اعلام کرد، «محدود کردن برق مراکز استخراج رمز ارز از دیروز انجام شد!»

رییس صنعت برق هم بلافاصله خبر از برنامه ضربتی جمع‌آوری مراکز غیرمجاز استخراج رمز ارز داد. از قضا در خبرها به نقل از مدیرکل روابط عمومی شرکت توانیر نیز اعلام شد: «بنا به درخواست مردم شریف ایران»، ماینر چینی مستقر در رفسنجان نیز خاموش شد. در همان ایام رییس دفتر رییس دولت نیز اعلام کرد، رییس جمهوری به وزرای اطلاعات و کشور دستور داده تا با ماینرهای غیرقانونی برخورد شود.

همانطور که ملاحظه می‌شود تضاد و اشکلات زیادی در نحوه اطلاع‌رسانی در این خصوص دیده می‌شود. از سهم مصرف برق کمتر از یک‌درصدی ماینرها گرفته، تا قطع برق ماینرها (آن هم بنا به تشخیص مردمِ شریف!)، تا موفقیت نقشه و توطئه لو رفته غرب.

آری! نتیجه همین بی‌اهمیتی به امر اطلاع‌رسانی در بخش دولتی و خصوصی است که روابط‌عمومی‌ها و سخنگوهای باید سراسیمه و مستاصل هر روز یک چیز بگویند و در نهایت یا اصلا کسی اهمیتی ندهد و یا بگویند معکوسش کنید تا صحتش روشن شود! 
 

ITMen