اتان لو (Ethan Lou)*

بسیاری از رمزارزها، که بیت کوین اولین و پرارزش ترین آنهاست، به وسیله سرورهایی تولید شده که عملیات استخراج را انجام می دهند. من خود در شهر کلگری که پایتخت نفت کاناداست، تجهیزات استخراج بیت کوین دارم. مدل کسب و کار بیت کوین درست مثل نفت است و در هر دو صنعت، سود از تولید و فروش محصولی به دست می آید که قیمت اش، بر اساس عرضه و تقاضا بالا و پایین می شود.

البته دنیای رمز ارزها بزرگ تر از استخراج است؛ مثل صنعت نفت که تنها به استخراج کنندگان نفت خام محدود نمی شود؛ اما ارزش واحد هر دو صنعت متناسب با میزان موجودی محدود است. نفت در اقتصاد محصولی ناپایدار محسوب می شود؛ مثلا در دو سال پس از 2014 قیمت آن بیش از 70 درصد افت کرد. بیت کوین نیز در سال 2018 شاهد افت چشمگیری بود که تعدیل نیروی انسانی در هر دو صنعت را پس از این افت قیمت شاهد بودیم.

در عین حال، نفت اگرچه استفاده های ملموسی دارد؛ اما خرید و فروش آن عمدتا «روی کاغذ» و بدون رد و بدل شدن واقعی حتی یک بشکه نفت صورت می گیرد. ناگفته پیداست که بیت کوین نیز وضعیتی مشابه دارد. اما در زمینه محیط زیست هم شباهت این دو صنعت بسیار است. 

استخراح بیت کوین مصرف بالای انرژی را می طلبد و بررسی ها نشان می دهد که میزان انرژی صرف شده در سال 2018 برای استخراج بیت کوین از مصرف سالانه برق برخی کشورها بیشتر بوده است. استخراج کنندگان بیت کوین یا ماینرها، بر سر کسب سهم بیشتر از منابع محدود بیت کوین به رقابت می پردازند و به یک رقابت تسلیحاتی تمام و عیار در این زمینه شکل داده اند. این موضوع موجب شده که میزان انرژی مصرفی به طرز عجیب و سریعی رو به فزونی برود. 

برای مثال در چین، که پیشتاز صنعت ماینینگ است، 60 درصد انرژی با زغال سنگ تامین می شود. حتی اگر برای استخراج، انرژی پاک مورد استفاده قرار بگیرد، این موضوع دربردارنده «هزینه فرصت» بی بهره ماندن صنایع سبزتر، مثل شارژ خودروهای الکتریکی، از انرژی پاک خواهد بود.

*خبرنگار سابق رویترز
 و یکی از اولین سرمایه گذاران در بیت کوین
 

ITMen