اتحادیه کشوری کسب و کارهای مجازی چگونه کار را آغاز کرد؟
تا قبل از شروع کسب و کارهای مجازی کسی برای دریافت مجوز مراجعه نمی‎کرد و به همین دلیل خلاء وجود این اتحادیه خیلی احساس نمی‎شد. اما پس از مراجعه تعدادی از متقاضیان به مرکز هیات عالی نظارت در وزارت صنعت، معدن و تجارت، نیاز به وجود یک اتحادیه به شدت احساس شد. بحث‎هایی بین دستگاه‏های دولتی و خصوصی با این محوریت که کدام یک اتحادیه‎ای تشکیل دهند و از این کسب و کارهای نوپا حمایت کنند، شکل گرفت. در نهایت تصمیم بر این شد که فراخوانی برای تشکیل اتحادیه کشوری کسب و کارهای مجازی توسط مرکز امور اصناف و بازرگانان برگزار شود. بعد از برگزاری انتخابات و رای به افرادی که در این فراخوان شرکت کرده بودند، اتحادیه کشوری کسب وکارهای مجازی شکل گرفت.

 هدف اصلی برای راه‎اندازی اتحادیه چه بود؟
کسب و کارهای مجازی برای فعالیت و دریافت مجوز گاه باید به چند اداره و وزارتخانه مراجعه می‎کردند و این کار آنها را خیلی سخت می‎کرد. ما اتحادیه را تاسیس کردیم تا این صنعت نوپا بتواند در حاشیه امنی حرکت کند و پیش برود. در حال حاضر هر شخصی که کسب و کار اینترنتی دارد می‎تواند از هر نقطه ایران درخواست مجوز را به شکل آنلاین برای ما ارسال کند. بعد از مدت مشخص و پس از بررسی مدارک، جواب درخواست برای او پست می‎شود.

 مشکلی برای یکی از کسب و کارهایی که شما به آن مجوز دادید پیش آمد و کار به دادگاه کشید. با توجه به این که می گویید کار شما قانونی است، چرا این اتفاق رخ داد؟
سایت مورد نظر در انتظار دریافت مجوز از سوی اتحادیه کسب و کارهای مجازی بود که وزارت بهداشت از او شکایت کرد. این اتفاق کمی تعجب برانگیز بود، خصوصا از سوی وزارتخانه‎ای که همیشه کمک کننده است و از تکنولوژی حمایت می‎کند. موضوع بیشتر شبیه سوتفاهم بود، ما چند جلسه با وزارت بهداشت داشتیم و آن ها قول مساعد دادند که شکایت را پس بگیرند. من امیدوارم شرایطی پیش بیاید که پای هیچ کس بابت نوآوری و خلاقیت به دادگاه باز نشود.

 اتفاق مشابهی قبلا هم رخ داده بود؟
خیر. البته این را بگویم که از نظر من این واکنش تا حدودی طبیعی است. گاهی اوقات افراد از سر ناآگاهی احساس می‎کنند تکنولوژی قرار است کسب و کار آنها را به مخاطره بیندازد و به همین دلیل ممکن است فضا را کمی متشنج کنند در حالی که این طور نیست. زمانی که یک سایت یا اپلیکیشن به عنوان پلتفرم فعالیت می‎‏کند، در واقع نقش رابط و تسهیل کننده بین متقاضی و مراکزی را ایفا می‎کند که خدمات ارایه می‎دهند. مثلا زمانی پلتفرم های خشکشویی آنلاین شروع به کار کردند. در همان روزهای اول واکنش‎هایی در این خصوص دیده شد، در حالی که این پلتفرم‎ها باعث شدند متقاضی به مغازه‎های فیزیکی خشک شویی وصل شوند و حتی کسب و کار این قشر رونق گرفت. اما برخی در شروع کار این تصور را داشتند که این کسب و کارهای مجازی قرار است لباس را به صورت آنلاین از مردم بگیرند، خودشان بشویند، خشک کنند و تحویل مشتری دهند. آن ها رابط هستند و طبق قانون می‎توانند با مجوز اتحادیه به فعالیت خودشان ادامه دهند. علاوه بر این ناآگاهی، برخی اوقات هم ممکن است عده ای به صورت عامدانه شروع کنند به شانتاژ کردن افراد دیگر و مسموم کردن فضا. چون با جان گرفتن کسب و کارهای مجازی، دیگر نمی توان هر جنس و خدمتی را خارج از چارچوب قیمت ها و قوانین ارائه کنند و آب از آب تکان نخورد. در کسب و کارهای مجازی، همه چیز شفاف است و خب این به نفع خیلی ها نیست. 

 برخی عقیده دارند، اتحادیه شما به شکل غیرقانونی فعالیت می‎کند، چرا که مجوز کسب و کارهای مجازی باید از طریق نظام صنفی رایانه‎ای صادر شود؟ برخی دیگر هم می‎گوید برای کسب و کار مجازی قانون خاص وجود دارد و همین مساله ایجاد اتحادیه را غیرقانونی می‎کند؟

اتحادیه ما طبق آیین نامه ماده (87) قانون نظام صنفی مشتمل بر (25) ماده و (19) تبصره _که توسط اتاق اصناف ایران با همکاری دبیرخانه هیات عالی نظارت، وزارت اطلاعات و وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات تهیه و در یک صد و دوازدهمین و یک صد و سیزدهمین جلسه هیات عالی نظارت تایید و در تاریخ 95/12/01 به تصویب وزیر صنعت، معدن و تجارت رسیده است_ تشکیل شده و می‎تواند برای تمام کسب و کارهای آنلاین حقیقی و حقوقی مجوز صادر کند. در حال حاضر در کشور حدود 8هزار و 400 اتحادیه داریم که بر اساس همین قانون تشکیل شده و در حال فعالیت هستند. می توان گفت تمام آن ها غیرقانونی فعالیت می کنند و نباید به زیرمجموعه های شان خدمات بدهند.

 

ITMen