شرکت بلژیکی IMEC ادعا می کند که این لنزها راه را برای حسگرهای نوری با قابلیت ارسال دارو برای درمان برخی بیماری های چشمی فراهم می کند، در نتیجه لنزهای تماسی به طور مداوم می توانند بر علائم بیماری های چشمی کاربران نظارت داشته و حتی آنها را درمان کنند.

دانشگاه گنت (UGent) بلژیک با همکاری شرکت ژاپنی SEED و شرکت IMEC موفق به ابداع یک دستگاه شدند که قطعات الکترونیکی انعطاف پذیر را طراحی می کرد و سپس آنها را با این لنز هیدروژلی نرم ترکیب می کرد. 

این لنزها می بایست در حالی که قابلیت الکتریکی دارند، نفوذپذیری اکسیژن نیز داشته، بدون چین و نازک باشند تا کاربران بتوانند به راحتی از آنها استفاده کنند، به همین منظور پژوهشگران در این مطالعه توجه خاصی به این موضوع داشتند. نفوذ پذیری اکسیژن(OP)  یک پارامتر از یک لنز است که بیانگر توانایی این لنز در اجازه دادن به اکسیژن برای رسیدن به چشم با پدیده انتشار است. در لنز نرم این فاکتور وابسته به ضخامت لنز و مواد لنز به خصوص محتوای آب است. 

این روزها مقادیر معمولی نفوذپذیری اکسیژن برای لنزهای تماسی هیدروژل بین ۲۵ تا ۵۰ است. لنزهای یاد شده دارای یک چراغ ال .ای .دی آبی هستند که این چراغ توسط یک آنتن فرکانس رادیویی عمل می کند. این آنتن به هر حسگر نوری اجازه انتقال اطلاعات به دستگاه دستی برای تجزیه و تحلیل چشم را می دهد.
 

ITMen