این اجازه و مبلغ در نظر گرفته شده، در صورت تخصیص، دل گرم کننده و امیدبخش است. اما آنچه پیش از اختصاص این مبالغ می تواند راهگشا باشد، احصا و اعلام عواملی است که می تواند به صادرات محصولات فاوا، به ویژه نرم افزار بینجامد. در واقع آنچه وزارت ارتباطات باید در نظر بگیرد، چرخه کاملی است که از طرح و ایده آغاز و با طی کردن فرایندی مشخص، به صادرات منتهی می شود. 

در این چرخه عوامل و الزامات متعددی وجود دارد که قطعا از چشم کارشناسان پنهان نیست و البته، در طول سال های گذشته، همواره بی برنامگی مفرط و تعدد نهادهای دخیل در این چرخه، موجب نادیده گرفته شدن این الزامات بدیهی شده است. یک مثال ساده، اقداماتی است که باید در زمینه بازاریابی محصول انجام داد. در دولت قبل، مصوبه ای به منظور یکپارچه کردن اقدامات در زمینه حضور شرکت ها در نمایشگاه های بین المللی به تصویب رسید، اما هیچ گاه عملیاتی نشد. در طول ده سال گذشته، هر از گاهی، نهادی (دولتی یا خصوصی) به صورت مستقل و با تصمیم مدیرانش، و معمولا بدون برنامه ریزی مشخصی که تحصیل هدف توسعه صادرات را در پی داشته باشد، از حضور شرکت ها در نمایشگاه های بین المللی حمایت کرده است؛ اما هرگز، نه فرصت های بین المللی مناسب و شرکت های داخلی توانمند متناظر داخلی شناسایی شده اند و نه هیچ گاه، فرایند و برنامه ای مشخص برای این حضورهای 

بین المللی تدوین شده است.حالا با توجه به اهمیتی که در لایحه بودجه به صدور این محصولات داده شده و از سوی دیگر، رفع تحریم ها به عنوان مهم ترین قفلی که بر دروازه تعاملات بین المللی ایران زده شده بود، در کنار ضرورت بیش از پیش توجه به صادرات، خوب است که در نخستین گام، چرخه، الزامات و نیازمندی ها برای حمایت از این گونه طرح های صادراتی تعیین و اعلام شود.