گاهی ایده جدیدی نیست، گاهی راهکارها امتحان شده اند، گاهی فکر می کنیم که همه راه ها را رفته ایم و خلاصه هر از گاهی به دلیلی (گاهی هم چون روش را درست و خوب استفاده نمی کنیم) این روش کمک موثری در حل مساله نمی کند. چاره چیست؟

طوفان مغزی وارونه یکی از راه های مواجهه با این شرایط است. این روش خیلی ساده است، به طور خلاصه در این روش، شما به جای اینکه در پی حل مساله اصلی باشید، صورت مساله را وارونه می کنید. یعنی به جای اینکه اصل مساله را بخواهید حل کنید، می روید و در جهت حل عکس مساله اصلی تلاش می کنید و ایده می دهید. مثلا ما می خواهیم ببینیم که چطور از ریزش نیروی انسانی سازمان بکاهیم؟ اگر به بن بست رسیدیم، مساله را عکس می کنیم: چطور کاری کنیم که همه بخواهند سازمان را ترک کنند؟

ابتدا ایده هایی که مطرح می شوند، ساده و گاهی از فرط بدیهی بودن، خنده دار به نظر می رسند. مثلا حقوق ندهیم، دایم پرخاش کنیم، کولرها را در تابستان و بخاری ها را در زمستان روشن نکنیم و… بعد از کمی شوخی، ایده های جدیدی ظاهر می شوند. یادتان باشد که درست مثل طوفان مغزی معمولی، اینجا هم باید ایده ها را ثبت کنید، جلوی بروز هیچ ایده را نباید سد کنید. وقتی حدود ۱۵ دقیقه از طرح فعالانه ایده ها گذشت، به جایی که ایده ها را ثبت کرده اید نگاه کنید. نکات قشنگی خواهید دید. کافیست فعل پیشنهادها را تغییر دهید. فلان کار را بکنیم، را تبدیل کنید به فلان کار را نکنیم. به همین سادگی می بینید ایده هایی مطرح شده اند که قبلاً مطرح نمی شدند.

تا اینجای کار خیلی ساده است. اما چیزی که برای من خیلی جذاب است و از آن به عنوان دستاورد جنبی این موضوع یاد می شود، این است که شما احتمالا در فهرست پیشنهادهایی که برای حل عکس مساله مطرح شده اند، کارهایی را می بینید که همین الان در سازمان انجام می شوند. یعنی می بینید که شما کارهایی می کنید که در جهت عکس حل مساله ای است که سعی در حل آن داشته اید.

یعنی ما گاهی داریم کارهایی می کنیم، احتمالا ناخودآگاه که در خلاف جهت حل مساله ای است که درگیر آن هستیم. اینجاست که فهرست دیگری ایجاد می شود از کارهایی که باید فورا انجام آنها را متوقف کنید. بسیاری مواقع هم با کمال تعجب مشاهده می شود که همان توقف برخی اقدامات، منجر به حل مساله می شود.

 منبع: سایت رفتار سازمانی www.uveco.ir