آخرین اخبار
facebook Telegram RSS ارسال به دوستان نسخه چاپی
کد خبر : 241113
تاریخ انتشار : 11 تیر 1397 9:58
تعداد بازدید : 400

31 دقیقه بازی علیه 12 دقیقه مطالعه نیست

علی اصلان شهلا- یکی از معدود بخش هایی که آمار قابل اتکایی از حوزه خود ارایه می کند، بنیاد ملی بازی های رایانه ای است. پیمایش های این نهاد هر دو سال یک بار، به همه نشان می دهد بازی های ویدیویی در کشور چقدر طرفدار دارد و وضعیت بازی سازها و بازیکن ها در آن چیست.

Alishahla13@
در آخرین گزارش این نهاد که مربوط به پیمایش انجام شده در سال 1396 است، سرانه بازی ایرانی ها در روز 31 دقیقه است که در مقایسه با سرانه مطالعه 12 دقیقه ای کتاب، بیش از 5/2 برابر است.
اگر هم صرفا میانگین میزان بازی 28 میلیون گیمر ایرانی را در نظر بگیریم، این عده روزی 90 دقیقه بازی می کنند. با توجه به اینکه متوسط سن گیمرها 19 سال اعلام شده است، می توان اینطور نتیجه گرفت که برای برقراری ارتباط با مخاطبان نوجوان و جوان، اکنون بازی های رایانه ای اگر موثرترین راه موجود نباشد، اما قطعا از کتاب و تلویزیون محبوبیت بیشتری دارد.
از سوی دیگر سهم بازار بازی های ایرانی افزایش یافته است و این موضوع نشان می دهد، بازی سازان کشور توان لازم برای رقابت با بازی های خارجی را دارند. به ویژه اینکه با توجه به افزایش قیمت ارز، هزینه بازی های پولی خارجیف بیش از پیش افزایش می یابد.
دیروز که این آمارها را برای برخی دوستان بازگو می کردم، بابت نسبت سرانه بازی به کتاب، سری به تاسف تکان می دادند. اما به نظرم چندان جای تاسف خوردن ندارد. بازی تعاملی ترین رسانه در برقراری ارتباط با مخاطبان است و به همین دلیل هم در همه دنیا از محبوبیت بالایی برخوردار است. علاوه بر آن که فرستنده پیام، می تواند با استفاده از نوشته، صوت و تصویر متحرک با مخاطب ارتباط برقرار کند که، مخاطب نیز به طور فعالانه با این رسانه ارتباط دارد.
در چنین شرایطی و با توجه به اینکه برخلاف دنیا میانگین سنی بازیکنان ایرانی بسیار پایین است، بهترین فرصت برای ارتباط با نسل جوان فراهم شده است. اگر سرانه مطالعه در کشور 12 دقیقه است، 90 دقیقه از وقت گیمرهای جوان، در اختیار بازی سازان قرار دارد که بتوانند اعتماد به نفس، خودباوری، دانش و شادی مخاطبان شان را افزایش دهند و چه خوب خواهد بود نویسندگان و اندیشمندان، همکاری های خود را با بازی سازان ایرانی آغاز کنند تا سناریو ها و داستان های بهتر و جذاب تری برای بازی های ایرانی نوشته شود.
دست آخر باید این نکته را تاکید کنم که منظورم از این یادداشت این نیست که نهادهای شبهه دولتی با بودجه های کلان، وارد این صنعت شده و شروع به ساخت بازی های «ارزشی» یا «فاخر» کنند. البته تشویق بازی سازان به حضور در این حوزه خوب است اما پول و دستور، همان طور که در صنعت فیلم سازی محصولات خوبی را به دنبال نداشته، در صنعت بازی سازی هم چندان موثر نیست.
اکنون بازی هایی چون آمیرزا و Quiz of king در کشور محبوبیت زیادی پیدا کرده اند و در بسیاری از خانواده ها، حداقل یک نفر آنها را بازی می کند. بازی هایی که در یکی دانش عمومی و در دیگری دامنه لغات افراد را افزایش داده و ذهن را درگیر خود می کند.
با توسعه فناوری و تکنولوژیکی می توان انتظار داشت در سال های آینده شاهد ساخت بازی های موفقی در ژانرهایی چون اکشن نیز باشیم. ژانرهایی که می تواند هم در بازارهای داخلی و هم در بازارهای خارجی محبوبیت زیادی داشته باشد.


نظر شما



نمایش غیر عمومی
تصویر امنیتی :