آنا- باستان شناسان بریتانیایی در زمستان سال 1899–1900 در تبتونیس در شمال مصر مومیایی‎هایی کشف کردند که روی صورت شان به جای ماسک، پرتره وجود داشت. در گوری یک نقاشی، کمی بزرگ تر از کاغذ پرینت استاندارد امروزی، از جوهر و گچ پیدا شد که چهره زنی از سال 140 تا 160 میلادی را به تصویر می کشید. این نقاشی شامل دستورالعمل هایی از منبعی ناشناس می شد که از هنرمند خواسته بود چشم های پرتره را کمی مهربان تر بکشد. موزه ای به نام منتقد باستانی در موزه هنری دانشگاه نورث وسترن ایجاد شده که بیش از شش پرتره تدفینی را به نمایش عموم گذاشته است که همگی بیش از یک قرن پیش کشف شده اند اما اخیرا با ابزار پیشرفته موزه مورد بررسی قرار گرفته اند. «چشم ها را کمی مهربان تر بکش: پرتره های مومیایی از مصر رومی» نام این کلکسیون است که شش پرتره مومیایی، یکی از آنها هنوز به بدن مومیایی خود متصل است، را به نمایش می گذارد. این آثار شبیه به دوران شاه توت عنخ آمون نیست. مصریان در دوره رومیان روش جدیدی برای مومیایی کردن اتخاذ کردند. این مومیایی ها پرتره هایی از افراد متوفی دارند که روی کتان پیچیده شده روی صورت مومیایی قرار گرفته است. چنین نقاشی هایی مانند مقدمه ای برای دیگر پنل‎های نقاشی در دنیای باستانی، از جمله نمادهای مسیحی، عمل کردند. یک آنالیز کامپیوتری از حرکت قلم نقاشی نشان می دهد که پرتره مردان از یک کارگاه مشابه آمده است. هر سه مرد حمایل نظامی بنفش رنگی به تن دارند که ترکیبی از رنگ نارنجی و رنگدانه قرمز استخراج شده از گیاه روناس است.