هرس، داستان رسول است که سال هاست به دنبال همسرش نوال می گردد؛ عشقی که جنگ از رسول نگرفت بلکه عوارض بعد از جنگ او را از زندگی رسول جدا کرد. نوال؛ زنی که کابوس شهر ِ بدون مرد آزارش می داد و شب های بیخوابی به جای گوسفند، مردان کشته شده زندگی اش را می شمرد، زنی که فرزند کوچکش (شرهان) را در جنگ از دست داد زیر سایه مرگ شرهان زندگی اش ذره ذره از دست رفت. مرعشی در رمان هرس راوی تصاویر پس از جنگ است؛ نخل های بی سر و سوخته، گاومیش های ناقص شده و نازا، باران های سیاه و دود سیاه چاه های نفت کویت، جزیره ای که میان هور قلمرو زنان تنها بدون مردان و بچه هایشان شده بود، سنگرهایی که در کوچه و خیابان ِ خرمشهر ساخته شده بود و جنگ زده هایی که به دنبال گذشته خوب شان می گشتند و گذشته بدشان دست از سرشان برنمی داشت. شخصیت های رمان هرس در رفت و آمد بین گذشته و آینده و زیر و رو کردن خاطرات شان، پرده ها را از پیش چشم خواننده کنار می زنند و نشان می دهند در جنگ چیزهایی از دست دادند که بعد از جنگ به دست نیاوردند.