اتاق ایران- در جامعه و نیز در بین دانشگاهیان اغلب این تصور وجود دارد که مهارت های مدیریتی را می توان کم و بیش از حوزه ای به حوزه دیگر انتقال داد؛ به عبارتی اگر شما به عنوان یک مدیر قادر به هدایت و برانگیختن افراد در یک شرکت یا صنعت خاص باشید، باید بتوانید مهارت های مدیریتی خود را در شرکت ها و صنایع دیگر نیز به طور موثر پیاده کنند.

تحقیقات جدید در زمینه مدیریت و رهبری سازمانی اما این ایده را به چالش کشیده اند. نتایج این تحقیقات نشان می دهند که بهترین مدیران اغلب کسانی هستند که در خصوص حوزه ای که در آن مشغول فعالیت هستند، دانش فنی قابل توجهی دارند؛ درواقع یکی از عوامل مهم موفقیت افراد در نقش های مدیریتی، برخورداری از قابلیت های فنی متناسب با حوزه کاری آنهاست. مثلا بیمارستان هایی که مدیریت آنها بر عهده پزشکان است در قیاس با بیمارستان هایی که توسط افرادی با تخصص های غیرپزشکی اداره می شوند، عملکرد بهتری در خدمات رسانی به بیماران دارند. از طرفی بارها دیده شده است که مدیرانی که در یک شرکت عملکرد بسیار خوبی داشته اند، برای انتقال مهارت های مدیریتی خود به یک شرکت دیگر دچار مشکلات جدی شده اند و نتوانسته اند در شرکت جدید موفقیت شایانی کسب کنند.

در یک سال گذشته پروفسور آرت مارکمن و گروهش در دانشگاه تگزاس به مطالعه مهارت های رهبری سازمانی موردنیاز دانشجویان رشته های مدیریت و کسب وکار پرداخته اند. در خصوص این مهارت ها یک اجماع کلی بین اساتید دانشکده های کسب وکار وجود دارد: مهارت هایی مانند قابلیت برانگیختن خود و دیگران، ارتباطات شفاهی و کتبی مؤثر، تفکر انتقادی، توانایی حل مساله، انجام کار تیمی و تفویض اختیار به دیگران، در زمره مهارت های مدیریتی اساسی قرار می گیرند.

این فهرست از مهارت های اساسی مدیریت و رهبری سازمانی، در نگاه اول یک فهرست مناسب به نظر می رسد. اغلب مدیران موفق از این مهارت ها بهره مند هستند و دانشگاه ها اگر می خواهند مدیران خوبی برای آینده تربیت کنند باید آموزش این مهارت ها به دانشجویان خود را با جدیت دنبال کنند. مدیران آینده باید قادر باشند حجم وسیعی از اطلاعات را خلاصه و عصاره آنها را استخراج نمایند تا بتوانند مسایل اساسی سازمان تحت امر خود را حل کنند؛ آنها باید مهارت تشکیل و سازماندهی تیم های تخصصی را در خود تقویت کنند و بتوانند اعضای تیمشان را در خصوص ضرورت دستیابی به یک درک مشترک از مسائل کاری به منظور حل این مسایل توجیه کنند؛ آنها باید قادر باشند اعتماد را بین اعضای گروه حاکم کنند و با استفاده از این اعتماد شرایط هم افزایی و رشد اعضای گروه را فراهم سازند.

به هرکدام از مهارت های اساسی مدیریت که نگاه کنید به وضوح خواهید دید که به کارگیری موثر آن مهارت مستلزم برخورداری از تخصص فنی کافی در حوزه مربوطه است. 

در چنین شرایطی شرکت ها باید افرادی که دارای توانایی های مدیریتی هستند را شناسایی کرده و آنها را به باقی ماندن در شرکت و تلاش برای کسب مهارت های فنی و تخصصی بیشتر تشویق کنند.