بر این مژده
ایمان بیک- انتخاب ناصرعلی سعادت به عنوان صاحب نظر در کمیسیون تنظیم مقررات، پیام های متعدد و متفاوتی دارد که شاید رسیدن بخش خصوصی به خواسته چندین ساله اش با نظر مساعد وزیر جدید ارتباطات، مهم ترین آنها باشد. این پیام آن قدر به دهان بخش خصوصی فاوا مزه کرده که گاه از آن به عنوان یک پیروزی یاد می شود. گروهی حتی امیدوارند که این انتخاب آغاز انقلابی در مقررات گذاری فاوا باشد.
واقعیت به نظر نمی رسد که به این سرراستی باشد و البته قصد ندارم در بضاعت اندک این ستون، به حداثرگذاری نماینده بخش خصوصی در رگولاتوری بپردازم. موضوع من هلهله شادی برخاسته از جان و برآمده از دهان صنف پس از این انتخاب است. سوال این است که باید بخندیم یا گریه کنیم وقتی که ساده ترین حق بخش خصوصی را پس از سالها که از آغاز فرایند خصوصی سازی می گذرد، به یکی از اعضای «حقیقی» داده اند؟ در تمامی دوران گذار خصوصی سازی (که البته شروع شد و نیمه کاره ماند) چه کسی در تنظیم مقررات حامی بخش خصوصی بود؟
در یک کلام عضویت ناصرعلی سعادت در این کمیسیون حداقل از نظر نمادین و در گام بعدی، به جهت دسترسی سریع تر به اطلاعات مفید است. اما یادمان نرود که رگولاتوری قرار بوده نهادی مستقل برای تامین منافع تمامی بازیگران باشد؛ وعده ای که سالها پشت سد ساختار دولتی این نهاد ماند.