ایسنا- در آزمایش های انجام شده این روبات با موفقیت توانست جریان حرکت خود را با عابران پیاده حفظ و از برخورد با موانع دوری کند. یو فان (استیون) چن که رهبری این پروژه را بر عهده دارد، گفت: برای اینکه یک روبات بتواند مسیر خود را در محیطی شلوغ پیدا کند، باید چهار چالش اصلی را حل کند؛ محلی سازی، دانستن این که در کجا قرار دارد، ادراک، شناخت محیط اطراف آن، برنامه ریزی برای حرکت، شناسایی مسیر مطلوب برای رسیدن به مقصد و کنترل از نظر فیزیکی مسیر مورد نظر خود را دنبال می کند. در این پروژه چن و همکارانش از رویکردهای استاندارد برای حل مشکلات محلی سازی و ادراک استفاده کردند. آنها برای حل مشکل دوم، روبات را با سنسورهایی مانند وب کم، حسگر عمق و سنسور لیدار با رزولوشن بالا تجهیز کرده اند. این مهندسان برای حل مساله محلی سازی، از الگوریتم هایی استفاده کردند تا محیط روبات و موقعیت آن را تعیین کنند. آنها همچنین برای کنترل روبات، از روش های استاندارد مورد استفاده برای به حرکت در آوردن وسایل نقلیه مستقل زمینی بهره گرفتند. مهندسان برای برنامه ریزی حرکت روبات، از یادگیری تقویتی، یک نوع روش یادگیری ماشینی استفاده کردند که در آن از شبیه سازی کامپیوتری برای آموزش روبات در جهت حرکت در مسیرهای خاص، با توجه به سرعت و مسیر سایر اشیا در محیط بهره گرفته می شود.