همین چند روز قبل در یک برنامه تلویزیونی، جدل میان رییس سازمان فناوری اطلاعات و یکی از اعضای شورای عالی فضای مجازی بر سر شبکه ملی اطلاعات بالا گرفت. بدون ورود له یا علیه در این ماجرا، خلاصه کلام این که یک طرف می گفت شبکه ملی اطلاعات موجود است و چند روز دیگر افتتاح می شود و طرف دیگر می گفت از کدام شبکه سخن می گویید؟

باز هم چند شب قبل، در یک برنامه دیگر تلویزیونی، نمایندگانی از مجلس و دولت و بخش خصوصی بر سر اجرای طرحی بحث می کردند که به افتتاح آن نیز چند روز بیشتر باقی نمانده است. موضوع این جدل نیز اجرای طرح رجیستری بود که در این مورد هم اختلاف نظرهای 180 درجه ای دیده می شد و یکی می گفت من اصلا اعتقادی به موفقیت طرح ندارم، دیگری هم می گفت همه چیز مرتب است و تست ها انجام شده است.

جالب آنکه مجریان این برنامه ها نیز به درستی نمی دانستند حق با کدام طرف است و به سبک مجریان مناظرات انتخاباتی، نقش وقت نگه دار را ایفا می کردند!

فارغ از جزییات جدل های مذکور، چند نکته برای مخاطبان بیرونی این مباحث علامت سوال های بزرگ ایجاد می کند: نخست آنکه طرف های مباحث، نه تنها افراد بی ارتباط و بی خبر از طرح ها نیستند، بلکه اتفاقا در حکم مجری و ناظر هستند.

دوم آنکه همانطور که ذکر شد، بحث های این چنین، در حالی در واپسین روزهای مانده به رونمایی از طرح ها مطرح می شود که طبعا بینندگان را به این دوراهی هدایت می کند که یا یک طرف این بحث هیچ چیزی از طرح مذکور نمی داند یا آنکه می داند و با سیاسی کاری قصد تخریب دارد.

به عنوان یک روزنامه نگار اما من هر دو طرف را مقصر می دانم. چه آنکه طرح را تمام شده می داند و چه آنکه چیزی برای افتتاح نمی بیند. چه، حق با هر کدام از طرفین باشد، در امر اطلاع رسانی و اقناع افکار عمومی آنقدر کم کاری کرده است که در شب افتتاحیه باید به بحث و اثبات نظر خود بپردازند. رویه ای که بی شک نقص جدی دارد و نیازمند بازنگری اساسی است.