مایکروسافت و کنوانسیون دیجیتال ژنو
هکرهایی که پشتیبانی دولت ها را پشت خود دارند، از آمریکا تا فرانسه و هلند، در انتخابات و کارزارهای سیاسی مداخله کردند و در حالی که ملت ها هنوز نتوانسته اند به اجماعی برای مقابله با این موضوع دست بیابند، مایکروسافت با پیشنهاد کنوانسیون دیجیتال ژنو خواستار همکاری بیشتر جهان برای جلوگیری از توسعه جنگ افزارهای سایبری شده است.
در سال 1864 میلادی، کشورهای اروپایی نخستین کنوانسیون ژنو را به تصویب رساندند که توافقی بود برای اینکه چگونه با سربازان مجروح و بیمار در جنگ ها رفتار شود. این توافقات در طول زمان ویرایش شد و در سال 1949، چهارمین کنوانسیون ژنو به حفاظت از غیرنظامیان در زمان جنگ گسترش یافت. هم اکنون نزدیک به 200 کشور تمام یا بخشی از کنوانسیون های ژنو را امضا کرده اند و مایکروسافت امیدوار است که بتواند عهدنامه ای به همین گستردگی برای محافظت از شهروندان در برابر جنگ افزارهای سایبری شکل بگیرد.
مایکروسافت با اشاره به کنوانسیون ژنو، می خواهد که از تجربیات گذشته درس گرفته شود. تاریخ نشان داده که توافق های بین المللی به تنهای قادر به حل معضلات فضای سایبری نیست و بهترین فرصت برای ما، از طریق ایجاد داوطلبانه استانداردها در صنعت خلق می شود.
برد اسمیت، مدیر امور حقوقی مایکروسافت این ایده را در ماه فوریه و در کنفرانس RSA مطرح کرد و این ایده همچنان از سوی این شرکت تبلیغ می شود. در کنفرانس G7 هم نیاز به استانداردهای بین المللی برای رفتار دولت ها در فضای سایبری تاکید شد.
پیشنهاد مایکروسافت برای همکاری بین المللی شامل سه بخش می شود: 1- دولت ها باید به توافق برسند که در قالب کنوانسیون دیجیتالی ژنو از حملات سایبری دست بردارند. 2- صنعت فناوری باید قواعدی را با نام «پیمان فناوری» بپذیرد که شامل دستورالعمل ها و رفتارها برای محافظت از شهروندان است. و 3- یک سازمان غیر دولتی بی طرف تشکیل شود که مسوولیت بررسی حملات و کشف عاملان شان باشد.
به عقیده مایکروسافت تمامی این سه بخش برای ایجاد اعتماد کاربران و مصرف کنندگان به تکنولوژی لازم است.
مایکروسافت علاوه بر کنوانسیون ژنو، می تواند در پی توافقی بین المللی برای مدیریت جنگ افزارهای سایبری باشد؛ یعنی نهادی مشابه ITU که برای مدیریت ارتباطات بین الملل زیر مجموعه سازمان ملل تاسیس شد.
*استادیار تاریخ بین الملل دانشگاه بریتیش کلمبیا