خبرآنلاین - دانشگاه ها در چهار سال اخیر روند آهسته و پیوسته ای در اصلاح زیرساخت های خود دارند. در واقع آنچه از دولت های نهم و دهم در وزارت علوم باقی ماند، بر هم زدن نظم منطقی دانشگاه ها بود.

اما یکی از اتفاقات رخ داده در دولت یازدهم تفویض بسیاری از اختیارات به دانشگاه ها بود. این تفویض اختیار یک برکت بزرگ برای دانشگاه ها ایجاد کرد و آن اندیشه تولید ثروت از علم با استفاده از تجربه های جهانی بود. تولید ثروت از علم مخالفان خاصی دارد و موافقانی هم دارد، اما آنچه حایز اهمیت است اینکه نظم جهانی تولید ثروت از علم را با تبصره هایی که اصالت علم ضربه نخورد، می پذیرد. از سال ۹۲ به بعد در واقع دانشگاه های ایران به دلیل چالش های مالی به سمت تقویت پارک های علم و فناوری، شرکت های دانش بنیان و برگزاری استارت آپ ها رفتند. این خیز دانشگاه با حمایت وزارت علوم همراه شد و زمینه ساز این اتفاق شد که وزارت علوم بخش زیادی از بودجه های حمایت پژوهشی خود را صرف شرکت های دانش بنیان و پارک های علم و فناوری کند.

هم اکنون کشورهای دنیا به روشنی دریافته اند که تبدیل علم به محصول یا ثروت در محیط هایی به اسم پارک های علم و فناوری صورت می گیرد. فضایی که از فضای آکادمیک دانشگاه تا حد زیادی فاصله می گیرد و راه برای تبدیل ایده ها به محصولات آغاز می شود. کشور آمریکا حدود ۶۵ سال پیش، فرانسه ۵۵ سال پیش و ژنی ها ۴۵ سال پیش نخستین پارک های علم و فناوری خود را راه اندازی کردند و اگر بخواهید بدانید یکی از علت های عقب ماندگی کشور ما در این باره چیست، بد نیست بدانید نخستین پارک علم فناوری ما به صورت محدود حدود ۱۲ سال پیش راه اندازی شد. براساس آخرین درجه بندی های صورت گرفته، دره سیلیکون در آمریکا، مرکز سوفیا آنتی پولیس فرانسه در اروپا و شهرک علمی سوکوبای ژن در آسیا به ترتیب بزرگ ترین پارک های فناوری دنیا محسوب می شوند.