توییتر باید از این وضعیت که مرد شماره یک سیاست آمریکا این سرویس را به عنوان کانال ارتباطی ارایه واقعیت های جایگزین (Alternative facts) خودش انتخاب کرده، حسن استفاده را بکند. تصور کنید ترامپ برای انتشار اعلامیه هایش از یوتیوب استفاده می کرد؛ همه ویدیوها پر می شد از آگهی های تبلیغاتی. اما در حالی که میلیون ها نفر مشتاقانه منتظرند که ببینند چه از تنور توییتر درمی آید، خود توییتر انگار برای پول ساختن از آنچه هست، اشتیاقی ندارد. 

واقعیت این است که توییتر بیش از حد لزوم، کارمند دارد و از سوی دیگر، فعالیت های درآمدسازی اش (مثل نمایش آگهی) به خوبی انجام نمی شود؛ هرچند که بازگشت جک دورسی به عنوان مدیرعامل، نشان از تمایل این شرکت برای تمرکز روی درآمدزایی داشت.

در قیاس با توییتر، فیس بوک که دو سال زودتر و در سال 2004 میلادی پایه گذاری شد، در گزارش مالی سه ماهه چهارم خود درآمد 81/8 میلیارد دلاری ثبت کرده که 13 برابر توییتر است. سود این شرکت نیز 56/3 میلیارد دلار بوده است. اما توییتر هرگز موفق به سودآوری نشده است. دورسی البته توانسته که سر تحلیلگران را با واژه هایی مثل یادگیری ماشینی و هوش مصنوعی گرم کند؛ اما توییتر، از زمانی که تصمیم گرفت مدل اقتصادی اش را بر پایه نمایش آگهی بنا کند، به گنجشگی زخمی و از نفس افتاده تبدیل شده که احتمالا بهبود هم نخواهد یافت. توییتر این نبرد را به گوگل و فیس بوک باخته است. اما آینده توییتر چه خواهد بود؟ دورسی پاسخی شفاف در این زمینه ندارد. او به طور متناوب به مواردی مثل «تعهد» و «کیفیت» می پردازد؛ اما راهکاری مشخص برای درآمدزایی یا رشد کسب وکارش ندارد. جالب اینکه همه توییتر را یکی از ابزارهای اصلی  و سودمند اینترنت می دانند، اما تا وقتی که دورسی هست، هیچ کس حاضر به خریدش نیست.

با وجود یک میلیارد دلار سپرده بانکی و جریان مثبت نقدینگی، توییتر احتمالا مدتی دیگر دوام خواهد آورد؛ اما از او توقع سودآوری نداشته باشید.

*ستون نویس گاردین