ضرورت همصدایی تشکل های موازی
تجربه کافی در کار جمعی نداریم، فرهنگ کار جمعی ضعیف است، بیشتر فعالان اقتصادی فردگرا هستند و این متاسفانه ضد اصول حضور در تشکل هاست.
اما باید بدانیم، فعالان بخش خصوصی تنها با حضور در تشکل های منسجم و قدرتمند می توانند مطالبات خود را پیگیر باشند. تجربه جهانی و داخلی نشان داده که هیچ نهادی مثل نهادهایی که برآمده از خود اقتصاد هستند، نمی توانند در سرنوشت بنگاه های اقتصادی آن حوزه تاثیرگذار باشند.نمونه این تشکل های مهم و تأثیرگذار، اتاق های سراسر کشور و اتاق ایران به عنوان مادر تشکل هاست که در تأثیرگذاری آن در قدرت گرفتن و جان اقتصاد بخش خصوصی نباید شک کرد.تشکل های بخش خصوصی در انعکاس مطالبات حوزه اقتصادی نقش بسزایی دارند؛ اما برای تأثیرگذاری بیشتر باید باهم همصدا شوند و در بیان مطالبات شان اشتراک نظر داشته باشند. آنها نباید از ادغام و همکاری با همدیگر واهمه داشته باشند. آنچه مسلم است، ادغام تشکل های موازی نشانه بلوغ و هم صدایی در هدف واحد است. اقتصاد ایران دولتی است نه خصوصی و نقش تشکل ها در آن زیاد نیست؛ اما قطعا ما برای مطالبه گری نباید تکه تکه و ضعیف عمل کنیم.از سوی دیگر مساله مهم دیگر در تشکل ها آموزش است که آموزش تشکل ها نیاز به انسجام دارد. باید آموزش با هدف گذاری انجام شود. گاهی خیلی از تشکل ها متوجه اهمیت نقش خود نیستند. ما نیاز داریم در تشکل های بخش خصوصی افراد متخصص و کارآمد حضور داشته باشند و آموزش و رقابت اصل اساسی تخصص گرایی است.