وقتی که کودک بودم، آرزوی بازی ساز شدن داشتم و امیدوار بودم که در آینده به یکی از استودیوهای بزرگ بازی ساز بپیوندم و روی یکی از بازی های پرفروش کار کنم. البته اوضاع دقیقا مطابق با آن آرزو پیش نرفت. بعد از فارغ التحصیلی با یکی از همکلاسی هایم، شرکت خودمان را با نام Vlambeer راه انداختیم که با بازی های موفقی مثل Nuclear Throne و  Ridiculous Fishing شناخته می شود.

من در هلند به دنیا آمدم؛ پدرم یک مهاجر مصری و مادرم هلندی است و به عنوان یک مسلمان به مذهبم افتخار می کنم. در سال های اخیر، درعمده سفرهایم به ایالات متحده آمریکا معمولا با دو وضعیت رو به رو بوده ام؛ تحقیقات یا بازجویی. برای تمامی 100 پروازی که در سال 2014 انجام دادم، از سر شوخی یک وب سایت درست کردم (didramigetrandomchecked.com) و وضعیت کارت پروازم را در آن ثبت کردم که آیا با بازرسی حتی پیش از رسیدن به گیت های بازرسی فرودگاه مواجه شده ام یا نه. 

برای بسیاری از جمعیت 6/1 میلیاردی مسلمانان جهان، چه در غرب به دنیا آمده باشند و چه نه، مشکلات در سفرهای هوایی امری معمول است. برای بسیاری از دوستان مسلمان سوار شدن به هواپیما به طور متوسط 30 دقیقه بیشتر طول می کشد.

صنعت بازی های ویدیویی یکی از مهم ترین بخش های خلاقه است که در سال 90 میلیارد دلار درآمد دارد؛ یعنی بیش از دو صنعت سینما و موسیقی و این صنعت، عمدتا در آمریکاست. البته مراکز توسعه مهمی در انگلستان، اروپای شمالی و غربی و آسیا وجود دارد، ولی بیشتر شرکت های بزرگ و رویدادهای مرتبط در آمریکاست. برای اکثر سازندگان بازی در جهان، موفقیت منوط به درخشش در کنفرانس سالانه سازندگان بازی (Game Developers Conference) در سانفرانسیسکو آمریکاست که بزرگ ترین گردهمایی حرفه ای های صنعت بازی جهان محسوب می شود.

استودیوی بازی سازی من در سال های گذشته منابع قابل توجهی را برای کمک به گیم سازهای مناطق در حال توسعه اختصاص داده است. من غالبا برای سخن گفتن با دانشجویان، کمک به هماهنگی گروه های بازی سازی و ایجاد فرصت برای بازی سازهای دارای خلاقیت به این مناطق سفر می کنم. در سال 2015 مدتی را به بررسی این موضوع اختصاص دادم که ببینم بازدید از GDC چقدر هزینه دارد و نتیجه شگفت آور بود. برای یک بازی ساز ایرانی، حضور در این رویداد حدود 4 هزار پوند انگلیس (16 تا 20 میلیون تومان) آب می خورد. بازی سازی از جمهوری آفریقای مرکزی با یک حقوق متوسط اما باید معادل 120 هزار پوند خرج کند. برای بسیاری از مشتاقان بازی های ویدیویی، بازدید از GDC موضوعی است که حداکثر یک یا دو بار در عمرشان ممکن خواهد بود.

وقتی که دونالد ترامپ فرمان ضدمهاجرتی اش را امضا کرد که مسلمانان هفت کشور را بدون هیچ هشدار قبلی از ورود به آمریکا منع می کند، صحنه بسیاری از فرودگاه های آمریکا، صحنه هرج و مرج و اغتشاش بود. مسلمانانی که در کشورشان با یک ویزای معتبر و بدون قصد بازگشت سوار هواپیما شده بودند، با بی نظمی مواجه شدند که وقتی سوار هواپیما شده بودند وجود نداشت. بسیاری از مسلمانان، به طور غیر قانونی و بی سبب دستگیر یا وادار شدند که کارت سبز اقامت شان را تحویل دهند. حتی مسلمانانی که در فهرست 7 کشور یاد شده نبودند، بازگردانده شدند.

به عنوان یکی از معدود مسلمانان شناخته شده در صنعت گیم، عموما در طول سفر با سایر گیم سازهای مسلمان که بار اول به آمریکا سفر می کنند، درباره تجربیاتم صحبت می کنم. با دستور اخیر، افرادی که سال ها پس انداز کرده اند تا به کنفرانس سانفرانسیسکو بروند، دریافته اند که این سفر دیگر امکان پذیر نیست و حتی اگر اجازه ورود هم بگیرند، از اقدامات اسلام ستیزانه افرادی در هراسند که رییس جمهوری مثل ترامپ را برگزیده اند، آن هم درکشوری که بیشتری آمار آدمکشی با سلاح گرم را در غرب دارد. بسیاری از گیم سازان مسلمان که در آمریکا زندگی می کنند و حتی غیر مسلمانانی که تابعیت دوگانه با کشورهای عموما مسلمان دارند، حالا بدون امکان دیدار با فامیل و دوستان شان در آمریکا گیر کرده اند. 

بعضی از شرکت ها از همین الان اعتراض ها را آغاز کرده اند و استودیوهای  کوچک تر در این زمینه فعال تر بوده اند. مثلا شرکت Dots در ابتدای بازی محبوب اش پیامی منتشر کرده که از بازیکن ها خواسته برای پیگیری پرونده مخالفت با منع ورود مسلمانان در اتحادیه آزادی های مدنی آمریکا (ACLU) مبلغی را اهدا کنند. برخی بازی سازهای مستقل، از جمله شرکت خود من، بخشی یا تمامی درآمد خود در محدوده زمانی مشخصی را به ACLU اختصاص داده اند. کمپانی های بزرگ هم در اعتراض بیانیه صادر کرده اند و در آن متذکر شده اند که بازی هایی که این همه مورد استقبال واقع شده به دست افرادی از تمامی نژادها، ملیت ها و مذاهب، از جمله لیبیایی، سومالیایی، یمنی، عراقی، ایرانی، سودانی و سوری ساخته شده است.

  وقتی سفرهایم را در سال 2010 آغاز کردم، مادرم گاهی نگران می شد و از سلامتی ام می پرسید. بعد از مدتی فقط اوقاتی جویای سلامتی ام می شد که به کشورهایی سفر می کردم که دولت هلند درباره مخاطرات سفر یا تروریسم هشدار می داد. امسال بعد از مدت ها، هفته پیش مادرم دوباره پیام داد که ببیند سالمم یا نه، چون به آمریکا سفر کرده بودم.