این روزها هشتگ را می توان سلاح قدرتمندی دانست که در دست تک تک کاربران رسانه های اجتماعی است. به کارگیری درست و به موقع آن، منجر به بلند شدن موج اطلاع رسانی و فراخواندن کاربران به صحبت کردن درباره یک موضوع مشخص می شود. طی حداقل یک سال گذشته بسیاری از مشکلات اجتماعی، انتقادات سیاسی، فرهنگی و معضلات اقتصادی، حوادث، حملات تروریستی و مسایلی که گوشزد کردن آنها منجر به فرهنگ سازی می شد، با استفاده از هشتگ ها همه گیر شد و به گوش مسوولان رسید. در بعضی موارد مسوولان مجبور به واکنش نشان دادن به موضوع شدند. در بعضی موارد هم مسوولان واکنشی نشان ندادند اما جامعه متوجه صدای بخشی از مردم شد که یا منتقد بودند یا معترض یا خواستار ِ انجام کاری. 

شاید برخی از کاربران تصور کنند استفاده از هشتگ و فراخواندن کاربران به مشارکت در گفت وگو درباره موضوع خاصی منجر به ایجاد وحشت و هراس می شود. اما هشتگ درحقیقت هراس آور نیست، هشتگ فقط مطلع کننده است. 

درست است که ممکن است برای لحظاتی تایم لاین شما پر از یک هشتگ شود و شما احساس کنید مورد هجوم قرار گرفته اید یا شاهد هجومی هستید. شاید تصور کنید یک موضوع کوچک درحال تبدیل شدن به یک موضوع بزرگ و وحشتناک شده یا تعداد زیادی از کاربران به اصطلاح «جوگیر» شده اند. اما حقیقت این است که نه حمله و وحشتی در کار است و نه کسی جوگیر شده. موضوع فقط اطلاع رسانی است و مشارکت در یک بحث مشترک که نشانه اش یک هشتگ است. 

در بستری که نوعی رسانه است، چطور می توان مخالف جریان اطلاع رسانی بود؟ در مواجهه با سیل هشتگ ها صبور باشید. اگر موافق موضوع بودید و نظری داشتید، مشارکت کنید. اگر موافق موضوع نبودید هم می توانید نظر مخالف خود را با همان هشتگ منتشر کنید. چه بسا مشارکت موافقان و مخالفان در گفت وگو، نتیجه بهتری داشته باشد. به غیر از این مگر امکان اظهارنظر موافق یا مخالف، همان آزادی بیان نیست. پس به جای مخالفت با بیان، از آزادی بیان درست استفاده کنیم.