زنده باد فراموشی
شبنم کهن چی- من برنامه های جدید را دوست دارم. همراه با برنامه های جدید همیشه درصد بالایی از امیدواری به بهبود و اصلاح وضعیت وجود دارد. روزهای خوب امیدواری، روزهای آخر سال است که همه دستگاه های دولتی برنامه های جدید خود را برای سال آینده اعلام می کنند. بعد ما انگار که هر بار ریست می شویم (معادل فارسی اش شروع مجدد است، البته با سلام به آقای امیری، ستون پایین صفحه!) و خوشحال می شویم. ریست شدن ما البته دلیل دارد، این راهکاری برای قرار دادن حافظه ما در موقعیت مناسب است. و موقعیت مناسب، موقعیتی است که ما چیزی به خاطر نیاوریم، زنده باد فراموشی. ما تمرین های سختی کرده ایم که حافظه مان را به اندازه حافظه ماهی تقلیل دهیم.
ایام قدیم می رفتیم جست وجو می کردیم تا راهکاری برای تقویت حافظه مان پیدا کنیم و همیشه هم در صدر فهرست نتایج جست وجو «نصرت» بود. اما حالا مقالات تقویت حافظه، افزایش ماندگاری داده ها در حافظه، چگونه بیشتر به خاطر بسپاریم و غیره را فراموش کرده ایم. چون دیدیم سلامت روان مان را به مخاطره می اندازد. مدتی که به مخاطره روان مان گذشت و حرص خوردیم، علی مصفای فیلم «چیزهایی هست که نمی دانی» را الگو قرار دادیم و بخشی از دیالوگش را به عنوان دکمه هشدار سردر حافظه مان نصب کردیم: «رهاش کن رییس!». و اینگونه رستگار شدیم و وقتی با برنامه های جدید دستگاه های دولتی روبه رو شدیم، ریست شده لبخند زدیم و گفتیم:
« واقعا! چه خوب!».
آخرین نمونه از زیست ماهی وارمان، مواجهه با خبری با این تیتر بود: «مصوبه ای برای ارایه اینترنت با کیفیت، منبع: آی تی آنالایز برگرفته از اینستاگرام آقای وزیر ارتباطات». آقای وزیر در اینستاگرام خود برنامه های جدید این وزارتخانه را در سال 95 اعلام کرده است. ایشان گفته اند: «در راستای حفظ حقوق شهروندی کاربران اینترنت و لزوم دریافت خدمات باکیفیت و ... مصوبات جدیدی را در کمیسیون تنظیم مقررات لازم الاجرا کردیم». خب! خودتان قضاوت کنید اگر ما تمرین نکرده بودیم در مواجهه با چنین برنامه های «جدیدی» ماهی باشیم، به سلامت روان مان آسیب نمی خورد؟ یک لحظه ماهی را کنار گذاشته خودم شوم باید بگویم که از زمانی که یادم می آید اینترنت در ایران پذیرفته شد و راه افتاد، همیشه برنامه این بوده کیفیت اینترنت را افزایش دهند؛ در عوض لنگر افتاد، کوسه رد شد، آشوب شد، امنیت کشور مهم شد، انتخابات شد...خلاصه هر چی شد اینترنت هی مختل شد، قطع و وصل شد و ما به فنا رفتیم. بهتر نیست ماهی شویم و تاریخچه کیفیت اینترنت در ایران را از یاد ببریم و از آقای وزیر تشکر کنیم و با امیدواری به استقبال سال نو برویم؟