«افکار عجیب من» را علیرضا سیف الدینی ترجمه کرده و نشر نیماژ آن را به بهای 60 هزار تومان وارد بازار نشر کرده است که قیمت بالایی برای این کتاب محسوب می شود. در بخشی از این رمان آمده: «وقتی داشت در کوچه ای که انگار تا ابدیت ادامه داشت به سمت خلیج راه می رفت چشم اندازی که از بالکن خانه سلیمان دیده بود در مقابل چشمانش جان گرفت. چیزی که می خواست به شهر بگوید و روی دیوارها بنویسد حالا به ذهنش آمده بود. این هم نظر رسمی و هم شخصی اش بود؛ هم نیت قلبش و هم زبانش. با خودش گفت: من در این دنیا رایحه را بیشتر از همه دوست داشتم!».

پاموک چندی پیش به مناسبت برگزاری نمایشگاه کتاب در تهران به ایران آمد اما اجازه برگزاری مراسم را نیافت. او پس از پایان تحصیلات متوسطه در کالج امریکایی رابرت در استانبول، وارد دانشکده فنی استانبول شد تا معماری بخواند اما این این رشته را نیمه تمام رها کرد و در رشته ی روزنامه نگاری فارغ التحصیل شد، گرچه هیچ وقت روزنامه نگاری نکرد. سال ۱۹۸۲ با اولین رمانش، «جودت بیک و پسرانش» جوایز اورهان کمال و کتاب سال را به خود اختصاص داد. بعد از چاپ رمان دومش، «قلعه سفید» که به بسیاری از زبان های دنیا ترجمه شد، کرسی تدریس ادبیات داستانی دانشگاه کلمبیا را پذیرفت و چند سال در نیویورک زندگی کرد. رمان های بعدی پاموک، «نام من سرخ» و «برف»، چند جایزه ی مهم بین المللی برایش به ارمغان آوردند و او به معروف ترین نویسنده ی ترک در دنیا بدل شد. سال ۲۰۰۵، طی یک سخنرانی جنجالی در نمایشگاه کتاب فرانکفورت، سیاست های دولت ترکیه در رابطه با کردهای ترکیه را زیر سئوال برد و از این موضوع انتقاد کرد که دولت همه را وادار می کند نسبت به نسل کشی ارمنی های ترکیه در سال های ابتدایی جنگ جهانی اول سکوت کنند. این سخنرانی با واکنش تند ملی گرایان ترکیه و دولت وقت مواجه شد، اما پاموک بر اظهاراتش پافشاری کرد.