هفته گذشته باز شاهد اتفاقی بودیم که ایرانی ها را نگران و ناراحت و خانواده 66 نفر را عزادار کرد. سقوط هواپیمایی که تهران را به مقصد یاسوج ترک کرد اما هرگز به یاسوج نرسید و در عوض نزدیکی قله دنا با صخره های دامنه برخورد کرد، اتفاق ناگوار هفته گذشته بود. 

متاسفانه زمان بین بحران ها و اتفاقات ناگوار در کشور که منجر به کشته شدن هموطنان مان می شود کوتاه شده و طبیعتا مدیران باید یا آموزش اطلاع رسانی در بحران ببینند یا از تجربه های گذشته خود در شیوه اطلاع رسانی استفاده کنند. اما طی هفته گذشته شاهد بودیم به دلیل سکوت شرکت هواپیمایی آسمان و خلاء اطلاع رسانی، شایعات زیادی در مورد زمان برقراری تماس های تلفنی مسافران طی پرواز، دیده شدن اجساد پراکنده در دامنه کوه دنا، احتمال زنده بودن آنها در شبکه های اجتماعی دست به دست شد. این موضوع قطعا باعث آزار دیدن خانواده و دوستان مسافران از دست رفته پرواز آسمان شده است؛ کسانی که با غم از دست دادن عزیزی مواجه شده اند و دوست دارند به هر دستاویز و هر امیدی چنگ بزنند بلکه دوباره عزیز خود را بازیابند. 

تکرار مکررات در گزارش ها و مصاحبه هایی که از رسانه های رسمی منتشر می شد در مقابل حجم چند برابری فیلم ها، اظهارنظرات و شایعاتی که در شبکه های اجتماعی منتشر می شد فاقد ارزش خبری بود. اما این بار چند نکته درباره امدادرسان ها و کسانی که در محل حادثه حضور داشتند نیز باید مورد توجه قرار گیرد. توقع معقول از امدادرسان هایی که در شرایط سخت آب و هوایی و راه صعب العبور وجود دارد، استفاده تمام و کمال از زمان برای کشف حقیقت و اجساد است.

قابل انکار نیست که گروه های کمکی و مردمی طی هفته گذشته شرایط سختی برای رسیدن به محل سقوط هواپیما طی کردند. اما شبکه های اجتماعی پر شده بود از عکس های دسته جمعی، تکی و سلفی این عزیزان با لاشه هواپیما، فیلم هایی که دیدن تصاویر و تحلیل هایش برای کاربران عادی نتیجه ای جز حدس و گمان های پراکنده ندارد. برای مثال فیلمی که از کپسول آتش نشانی گرفته شد و تحلیل غیرکارشناسی شده روی فیلم باعث شد عده ای با احتمال زنده بودن مسافران پس از سقوط واکنش های مختلفی در شبکه های اجتماعی نشان دهند. 

ای کاش سازمان ها و نهادهای مربوطه بتوانند افرادی که در بحران ها درگیر کار می شوند را برای اطلاع رسانی درست آموزش بدهند. اطلاع رسانی نادرست آسیب های روحی آسیب جبران ناپذیری به جامعه وارد می کند که با توجه به وجود رسانه های اجتماعی این آسیب ها می تواند فراگیرتر و عمیق تر باشد.