از تبعات امکاناتی که رسانه های اجتماعی در اختیار کاربران، اعم از حقیقی و حقوقی، دولتی و غیردولتی قرار داده است و سبب تسریع اطلاع رسانی شده می توان به دامن زدن شایعات، انتشار اخبار نادرست و گاهی ناقض اشاره کرد. این تبعات می تواند آسیب های جبران ناپذیری به دولت و جامعه بزند. چه چیز این آسیب ها را عمیق تر و جبران ناپذیر می کند؟ نادیده گرفتن قدرت رسانه های اجتماعی و نیاز مردم. 

یکی از ضعف های رسانه ها و نهادهای دولتی و غیردولتی در حوزه اطلاع رسانی در زمان ِ حاضر، ناتوانی در همگام شدن با چرخه سریع گردش اطلاعات در دنیای رسانه های اجتماعی است. مدت هاست شاهدیم اخباری در رسانه های اجتماعی منتشر و دست به دست می شود که اطلاعی از صحت آن در دست نیست. خبرها نه تایید می شوند نه تکذیب می شوند. بعد از صدها بار انتشار، گمانه زنی ها و برانگیختن واکنش های مختلف در سطح جامعه، تازه مسوولان وارد صحنه می شوند. ورود دیرهنگام رسانه های رسمی و نهادها به موضوع باعث می شود اطلاع رسانی معنا و کارکرد خود را از دست بدهد. بیشتر به نظر می رسد آنها به جای اطلاع رسانی فقط اقدام به رفع شبهه و رد شایعات می کنند. نمونه اخباری که با این روند منتشر شده کم نیست. جدیدترین و مهم ترینش خبر استعفای سه وزیر کابینه روحانی است که هفته گذشته اتفاق افتاد. استعفای وزرا یکی از مهم ترین و حساس ترین اخباری است که دولت وظیفه دارد درباره آن اطلاع رسانی کند. اما اقدام دیرهنگام دولت در تایید خبر مربوط به استعفای وزرا باعث شد چند روز جامعه در شایعات و حدس و گمان معلق بماند. این در حالی است که انتظار می رفت دفتر ریاست جمهوری یا خبرگزاری های رسمی وابسته به دولت، سریع اطلاع رسانی لازم را انجام دهند. انتقاد به تیم رسانه ای دولت طی ماه های اخیر کم نبوده است اما دولت هیچ اقدامی برای از بین بردن ضعف اطلاع رسانی اش نکرده است. اطلاع رسانی شفاف و به موقع یکی از مهم ترین ارکان یک جامعه سالم است. کوتاهی در این امر منجر به تشویش اذهان عمومی خواهد شد. نه تنها وقت آن رسیده؛ بلکه دیر هم شده تا رسانه های رسمی و نهادهای دولتی به مساله اطلاع رسانی صحیح و تاثیرگذار توجه کند.