BBC- متخصصان دانشگاه لینکلن دریافته اند که افراد بیشتر روبات هایی را به آغوش می کشند که اشتباه می کنند و به جای اینکه ظاهری شبیه به انسان داشته باشند، احساساتی انسان گونه دارند و به طور مثال احساس خستگی می کنند. در این مطالعه، روبات هایی برنامه ریزی شدند که کارهایی را اشتباه انجام می دهند و محققان واکنش انسان ها را در مواجهه با این روبات ها مانیتور کردند. محققان معتقدند که نتیجه این مطالعه، می تواند در آینده طراحی روبات ها تاثیرگذار باشد. 

دکتر جان ماری از دپارتمان علوم کامپیوتر دانشگاه لینکلن و همکارش مریگانکا بیسواز، برای این مطالعه سه روبات مختلف را طراحی کردند. اولین این روبات ها «اروین» نام دارد که مخفف روبات احساساتی با شبکه هوشمند (Emotional Robot With Intelligent Network) است. این روبات در دانشکده علوم کامپیوتر این دانشگاه طراحی شد و روباتی است که ظاهری کاملا احمقانه دارد، اما پنج احساس ابتدایی انسان ها را نشان می دهد. روبات بعدی Keepon است که یک روبات زرد رنگ کوچک است که برای مطالعه روی «توسعه اجتماعی با تعامل با کودکان» طراحی شده است و سومین روبات یک روبات انسان نمای ساخته شده توسط پرینتر سه بعدی است که مارک، مخفف همراه روباتیک چند عملکرده نام دارد. 

این محققان یک سری «سوگیری های شناختی» (cognitive biases) را برای روبات تعریف کرده اند تا براساس آن روبات را به گونه ای برنامه ریزی کنند که گاهی کارهای اشتباه انجام دهد و فرضیات غلط داشته باشد، ولی در عین حال، احساساتی دقیقا شبیه به انسان از خود نشان دهند. مثلا وقتی خسته اند یا حوصله شان سر رفته یا هیجانی می شوند، صورت شان کاملا گویای این حالات باشد. گفتنی است که سوگیری (bias) تمایل به طرفداری از یک نظریه یا قضیه بدون بررسی درستی یا نادرستی آن است. سوگیری غالبا به طور ناآگاهانه در داوری شخص اثر می گذارد. در این آزمایش ها مشخص شد که نیمی از موارد، تعامل انسان با روبات ها متاثر از این سوگیری ها نبوده است. بیسواز می گوید: نخوه پاسخگویی و واکنش انسان ها را به روبات ها مانیتور کردیم و در عین ناباوری متوجه شدیم که افراد زمان طولانی تری به روبات هایی که اشتباهات رایج انجام می دهند، توجه نشان می دهند و بیشتر نسبت به احساسات روبات ها واکنش نشان می دهند. روبات هایی که هدف از طراحی آنها  انس گرفتن با انسان هاست، روبات هایی هستند که امروزه بیشتر روی بورسند. زیرا این روبات ها به خوبی می توانند با افراد مسن و کودکانی که اوتیسم دارند، تعامل کنند و تا حدودی نیز کارهای آنها را انجام دهند. ولی بیشتر تعاملات روبات های انسان نما براساس یک سری قوانین ساختاری و رفتاری است. بیسواز می گوید: ادراک انسان از روبات اغلب متاثر از داستان های علمی و تخیلی است؛ با این حال، تناقضاتی بسیار واقعی میان درک روبات برتر و روبات های غیرصمیمی و هدف محققان در زمینه تعامل ربات های انسان نما وجود دارد. 

وی می افزاید: یک روبات همراه نیاز به این دارد که رفتارهای دوستانه و توانایی تشخیص احساسات کاربران را داشته باشد و براساس آنها عمل کند. برعکس، روبات هایی که فقط ظاهری شبیه به انسان دارند ولی حالت آهنی بودن خود را حفظ کرده اند نمی توانند تعامل درستی با انسان ها داشته باشند. گویا فقط می خواهند تقلید کنند، آن هم به شکلی که اصلا حس انسان گونه را به انسان القا نمی کنند.