فستیوال نوآوری « از جنوب تا جنوب غربی تعاملی» در تگزاس برگزار شد
فناوران در استراحت بهاره
در 19 مارس گذشته، فستیوال نوآوری در شهر آستین در تگزاس برگزار شد که «از جنوب تا جنوب غربی تعاملی» یا SXSW نام داشت و به آن «استراحت بهاره شیفته های فناوری» نیز گفته می شد. این فستیوال در واقع، مراسمی در مورد ابزارهای اجتماعی و فناوری ها بود که برخی شرکت های سیلیکون ولی نیز همانند گوگل در آن حضور داشتند.
گزارش: نسترن صائبی
منابع: تلگراف و SXSW
هات اسپاتهای بیخانمان
یک آژانس بازاریابی در این فستیوال دست به ابتکار جالبی زد و از افراد بیخانمان دعوت کرد تا در محوطه این فستیوال راه بروند و ابزارهای وایفای همراه را با خودشان حمل کنند تا از این طریق، به ازای کمکهای شرکتکنندگان مراسم به آنها امکان دسترسی به اینترنت را بدهند. بخش نوآوریهای لابراتوارهای BBH مربوط به آژانس بازاریابی بینالمللی به 13 نفر از بیخانمانهای داوطلب ابزارهای مخصوص وایفای، کارتهای تجاری و تیشرتهایی را ارایه داد که روی آنها به طور مثال نوشته شده بود: «من کلارنس هستم؛ یک هات اسپات نسل چهارم». این افراد به مکانهایی پرجمعیت میرفتند و برای کسانی که میخواستند آخرین اخبار فناوری را در اینترنت چک کنند، اینترنت ارایه میدادند. کارمزد هر کدام از داوطلبان بیخانمان روزانه 20 دلار بود به اضافه اینکه آنها میتوانستند از افراد دیگر کمکهای مالی نیز دریافت کنند. علاوه بر این، آنها به ازای هر 15 دقیقه اینترنتی که به شرکتکنندگان ارایه میدادند، دو دلار نیز میگرفتند.
به اشتراکگذاری بدون اصطکاک
در این فستیوال از بسیاری از اپلیکیشنهای شبکههای اجتماعی استفاده شد، اما دو اپلیکیشن Highlight و Glancee از همه بیشتر مورد استفاده قرار گرفت. این دو برنامه کاربردی که به تازگی طراحی شدهاند، به شرکتکنندگان امکان میدادند که مکان دقیق خود را به دوستان خود اطلاع دهند تا زودتر همدیگر را پیدا کنند. آنها به طور خودکار از طریق این سرویس به دوستانشان اطلاع میدادند که کجا نشستهاند.
پرندههای خشمگین به فضا رفتند
نسخه جدید انگری بردز نخستین بار کار خود را در آستین آغاز کرد، هرچند که از نظر فنی در ایستگاه فضایی بینالمللی معرفی شده بود. به لطف همکاری سازنده این بازی با ناسا، نسخه جدید این بازی با نام Angry Birds Space، خوکها و پرندهها در فضای بین سیارهای رها شده و در خارج از نیروی جاذبه زمین قرار گرفتند.
خانههای گوگلی
شرکتهای فناوری بسیاری در گوشه و کنار این فستیوال دیده میشدند، اما گوگل نوآوری جالبی در این فضا ایجاد کرده بود. این شرکت چهار محوطه شبیه به خانه را به خود اختصاص داده و آنها را با محصولات گوگلی پر کرده بود. یکی از این خانهها که خانه اکتشاف (Discover House) نام داشت و یکی دیگر نیز خانه آندرویید نام داشت که در آنها هزاران عروسک آندروییدی وجود داشت. در خانه دیگری که خانه نقشه بود، افراد میتوانستند با سرویس گوگل مپز گوگل کار کنند.
FuelBand نایک
شرکت نایک نیز در این فستیوال شرکت کرده و البته بیشتر روی جنبههای اجتماعی متمرکز شده بود. این شرکت یک دستبند با نام FuelBand را معرفی کرد که گامهای کاربر را ردیابی کرده و کالری را که وی در فعالیتهای بدنیاش میسازد، به وی نشان میدهد. این ابزار میتواند با موبایل کاربر و حتی فیسبوک نیز متصل شود؛ به این معنا که کاربر میتواند با دوستانش در فیسبوک بر سر کم کردن وزن و تناسب اندام رقابت کند. نایک این رقابت بدنی را به فستیوال آستین نیز کشانده بود.
پنیر کبابی
یکی از بخشهای جالب این فستیوال بخش پنیر کبابی بود که چندان هم به فناوری مربوط نمیشد. GroupMe، سرویسی برای پیامک گروهی بود که کاربران را به پنیر کبابی در خیابان دعوت میکرد و حتی مسابقهای نیز برگزار کرد که یک نفر به نام کوبی، توانست با خوردن 13 تا از آنها در یک دقیقه رکورد همه را بشکند.
ال گور و شان پارکر: حفظ دموکراسی با ابزارهای قدرتمندتر آنلاین
در مراسم سخنرانی این فستیوال، الگور معاون رییس جمهور و شان پارکر مدیر شکلگیری فیسبوک اعلام کردند که جوامع آنلاین باید از ابزارهای قدرتمندتری استفاده کنند تا از این طریق دموکراسی آمریکا را حفظ کنند. آنها فعالان اینترنتی را که تاکنون مانع تصویب سند توقف سرقت آنلاین (SOPA) شدهاند ستایش کردند. این دو نفر همچنین گفتند که اینترنت – به خصوص در دورانی که صدها میلیون نفر در فیسبوک عضو هستند و ابزارهای فعالیتی سیاسی جدید از هر گوشه و کنار اینترنت سردرآوردهاند- فرصتهای بزرگی را در اختیار ما قرار داده تا در جهت تغییرات مثبت، پیش برویم. آنها افزودند: اینترنت همچنین این فرصت را در اختیارمان قرار داده تا هیچ وقت نادیده
گرفته نشویم.
ال گور گفت: اینترنت بهترین ابزاری است که تاکنون در جهان پدیدار شده و به ما امکان میدهد که حقوقمان را بهتر بدانیم و دموکراسیمان را حفظ کنیم. ما میتوانیم از این ابزار استفاده کنیم، اما تا چه زمانی؟ این زمان بستگی دارد که چقدر در مقابل آن مسوولیت و چقدر در آن مشارکت داشته باشیم.