DailyMail- این ابزار که به دست کاربر وصل می شود، مجهز به حسگرهای لمسی است که امواج را با الگوهای خاصی منتقل می کنند. 

این فناوری پوشیدنی از حسگرهایی برای نوشتن کلمات روی بازو و دست کاربر استفاده می کند. در واقع، این دستگاه پیام های نوشتاری را به روی پوست منتقل می کند و کاربر می تواند آنها را به جای صفحه نمایشگر، روی پوست بخواند. 

در این دستگاه از حسگرهای لمسی برای انتقال امواج در الگوهای خاصی استفاده می شود. این الگوها شبیه ضربه های ظریفی است که روی پوست وارد می شود و زبان گفتاری یا نوشتاری را نشان می دهد. سازندگان این دستگاه معتقدند که این فناوری نوین می تواند عادت اعتیادگونه استفاده از گوشی های هوشمند را در کاربران کم تر کند و حتی بیمارانی هم که دچار نقص در ارتباط بصری و شنیداری هستند، می توانند از آن بهره مند شوند. 

کاربران هنگام استفاده از این دستگاه، لرزش های خفیفی را روی بازوی خود احساس می کنند که در قالب پدیده هایی کدگذاری شده اند که بخشی از زبان گفتاری محسوب می شود و از سوی همه زبان ها قابل استفاده و یادگیری آن نیز آسان است. 

کاربران با این دستگاه به راحتی و تنها در 3 دقیقه برنامه نویسی لمسی را یاد می گیرند و آن را به کلمات جدید تعمیم می دهند و از آنها در ساخت جملات ساختاری در ارتباطات روزمره خود استفاده می کنند. آنها قادرند بعد از یک ساعت و نیم آموزش حدود 100 کلمه را تشخیص دهند. 

محققان برخی نشانه ها را مانند چگونگی لمس یا لرزش برای برقراری ارتباط را از خط بریل وام گرفته اند. در این دستگاه از دو نمایشگر تشکیل شده که در هر کدام از آنها هشت حلقه صوتی تعبیه شده که با قابی پرینت سه بعدی احاطه و ورقه ای فومی برای آن تعبیه شده است. 

لرزش هایی با امواج 250 هرتز و ضربه هایی در آن ایجاد می شود که تنها حدود 144 میلی ثانیه روی بازو احساس می شوند. محققان این دستگاه را روی ساعد دست که حساسیت بالایی در مقایسه با سایر قسمت های بدن دارد، آزمایش کردند تا بتوانند فعالیت دستگاه را بررسی کنند. 

هدف این است که این دستگاه بتواند جایگزین نیاز کاربران به کنترل مداوم گوشی های هوشمند، تبلت یا ساعت های هوشمندشان شود. فیسبوک اعلام کرده که کاربران گوشی های هوشمند به طور متوسط روزانه 47 مرتبه گوشی های خود را کنترل می کنند.