ایسنا- این روبات قطعا به شکل یک دستگاه ماشینی نیست و آنچه  در عکس بالا می بینید، صرفا یک طرح است که نحوه عملکرد روبات را توضیح می دهد. هر بخش مجموعه ای از نوکلئوتیدها است که به طور خودکار یک کار خاص را انجام می دهد؛ یک بخش به روبات می گوید که کجا برود، در حالی که بخش های جداگانه به حرکت آن و گرفتن مولکول ها کمک می کنند. ترفند این است که نوکلئوتیدهایی انتخاب شوند که واکنش های خاصی در DNA مانند فشرده سازی (ترکیب کردن) یا جدا کردن (تقسیم) ایجاد کنند. جالب اینجاست همان طور که می توانید مقدار انرژی مورد نیاز برای این واکنش ها و اندازه رشته ها را تخمین بزنید، می توانید سرعت روبات را نیز تغییر دهید. نوکلئوتیدها مولکول های ترکیب های آلی (ارگانیک) هستند که مونومر (تکپار) یا پیش واحد اسیدهای نوکلئیک به حساب می آیند مانند “DNA” (اسید دئوکسی ریبونوکلئیک) و “RNA” (اسید ریبونوکلئیک). بلوک هایی که ساختمان اسیدهای نوکلئیک را می سازند؛ همان نوکلئوتیدها، خود از یک باز نیتروژنی، یک قند پنج کربنی؛ (ریبوز یا دئوکسی ریبوز) و دست کم یک گروه فسفات تشکیل شده اند. بنابراین نوکلئوتید از یک نوکلئوزید به علاوه یک گروه فسفات به دست می آید. در حال حاضر، روبات های DNA فقط روی یک سطح به اندازه نانو حرکت کرده اند، چرا که ردیابی روبات بدین صورت کار را ساده می کند.