در سال 2008، قطار شهری در جنوب کالیفرنیا با یک قطار باری برخورد کرد و باعث کشته شدن 25 نفر و زخمی شدن 135 نفر شد. مهندس قطار حواسش پرت پیامی در تلفن همراهش شد و نتوانست در پشت چراغ قرمز ترمز کند. در سال 2013 قطار بین شهری در جنوب نیویورک پیچی را که باید با سرعت 50 کیلومتر در ساعت عبور می کرد، با سرعت 130 کیلومتر گذشت و باعث کشته شدن ده ها تن شد. در ماه مه سال 2016 تصادف قطاری دیگر نزدیک فیلادلفیا 8 نفر کشته و ده ها نفر زخمی برجا گذاشت. قطار دیگری در نیوجرسی در سپتامبر 2016 در برخورد با قطار ترانزیت باعث زخمی شدن 110 مسافر شد. 

فناوری کنترل مثبت قطار (TPC)،  سیستم ارتباطی دیجیتال رادیویی است که با استفاده از سیستم موقعیت یاب جغرافیایی (GPS) و سیستم ردیابی سیگنال ثابت، می تواند سرعت، مکان قطار را در لحظه ردگیری کند و از بروز فجایعی نظیر موارد مذکور جلوگیری کند. 

سیستم کنترل مثبت می تواند از تصادف قطارها با یکدیگر جلوگیری کند، همچنین مانع از افزایش سرعت قطار یا حرکت در مسیر اشتباه شود. انجمن امنیت ملی حمل و نقل که مسوول پیگیری فجایع و تصادفات سیستم ترابری در آمریکا هستند، از سال 1969 پیشنهاد نصب سیستم کنترل مثبت قطارها را داده اند. پس از فاجعه سال 2008، فانونگذاران فدرال نصب این سیستم ها تا پایان سال  2015 را اجباری کردن اما همچنان مسیرهای راه آهنی وجود دارند که این سیستم را نصب نکرده اند. نصب این فناوری در برخی مسیرها تا 80 درصد انجام شده است؛ اما برخی از مسیرهای دیگر اصلا شروع به نصب هم نکرده اند. در اکتبر 2015، کنگره آمریکا تصویب کرد که تا سال 2020 تمامی خطوط باید فناوری کنترل مثبت را نصب کرده و در تمام مسیرها و لوکوموتیوهای شان فعال باشد.

بعد از گذشت 50 سال از زمان معرفی این فناوری، هنوز شرکت های راه آهن در نصب این سیستم ها اهمال می کنند و پرهزینه بودن و پیچیده بودن نصب این سیستم ها را دلیل کند پیش رفتن پروژه می دانند. 

مایک نولاند، مدیر عامل شرکت ترابری ایندیانای شمالی می گوید: به علت جدید بودن این تکنولوژی شرکت های زیادی نیستند که نصب آنها را انجام می دهند. بخشی از مشکلات به علت گرفتن مجوز از سازمان ارتباطات فدرال است، چون فناوری کنترل مثبت باید از فرکانس های رادیویی برای ارتباطاتش استفاده کند. از طرفی شرکت های زیادی تامین کننده تجهیزات کنترل مثبت نیستند و از همه مهم تر گران بودن این تکنولوژی است. بر اساس آمار سازمان حمل و نقل عمومی آمریکا، نصب و راه اندازی تمامی خطوط مسافری کشور به 5/3 میلیارد دلار بودجه نیاز دارد و این به غیر از تجهیز کردن مسیر قطارهای باری است. برای تجهیز کردن خطوط باربری بودجه ای در حدود 9 تا 10 میلیارد دلار برآورد  شده است.  

اداره راه آهن فدرال میلیون ها دلار برای کمک به نصب این تکنولوژی هزینه کرده است اما همچنان تا 

راه اندازی تمامی خطوط راه درازی در پیش است. 

اد گرین برگ، سخنگوی اداره راه آهن فدرال می گوید: کنترل مثبت قطار، تکنولوژی جدیدی است که پروسه پیچیده ای دارد. اینطور نیست که سیستم را به برق بزنیم و کار کند. از بُعد مهندسی ایمنی و اجرا زمان بر است. 

تصادف چند هفته گذشته دو قطار در سمنان منجر به کشته شدن بیش از 40 نفر شد. بنابر گفته های مدیرعامل راه آهن، تمام شبکه ریلی در حال نصب سیستم کنترل اتوماتیک هستند. پس از حادثه برخورد دو قطار مسافری در خردادماه 93 در نزدیکی دامغان و زخمی شدن 31 نفر، محسن پورآقایی دستور نصب سیستم کنترل اتوماتیک را داده است. 

در حادثه اخیر در سمنان، قطار مشهد-تبریز به علت نقض فنی متوقف شده ولوکوموتیوران قطار دوم (مشهد-سمنان) با فاصله 6 کیلومتری از قطار اول از متصدی کنترل اجازه می خواهد که سیستم اتوماتیک را خاموش کرده و به صورت دستی شروع به حرکت کند. 

بنابر گفته حسین عاشوری، رییس کمیسیون عالی سوانح راه آهن، سیستم اتوماتیک درست عمل کرده، اما متصدی کنترل در ایستگاه که تازه بر سر شیفت آمده، با وجود چراغ قرمز، می گوید مسیر باز است و اجازه عبور به صورت دستی را به لوکوموتیوران می دهد.